Για αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εδώ christos.vas94@gmail.com.

Σελίδες

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΑΤΜΟΥ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΧΩΡΙΑΝΩΝ .ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ε.ΜΙΑΟΥΛΗΣ (βίντεο)

Ο διάλογος του Ιρλανδού ερημίτη Marbhan και του βασιλιά Guaire

Ο διάλογος του Ιρλανδού ερημίτη Marbhan και του βασιλιά Guaire




Παρακάτω μετάφρασα ένα απόσπασμα από ένα αρχαίο Ιρλανδικό κείμενο. Στο κείμενο διαβάζουμε τον διάλογο μεταξύ ενός Ιρλανδού ερημίτη και ενός βασιλιά. Ο βασιλιάς απορεί για τον σκληρό τρόπο ζωής του ερημίτη και ο ερημίτης του παρουσιάζει την ομορφιά που έχει η απλότητα της ερημικής ζωής και στο τέλος ο βασιλιάς αποφασίζει και αυτός να γίνει ασκητής.  

Guaire:
Marbhan,  ερημίτη, γιατί δεν κοιμάσαι επάνω σε κρεβάτι; Τον περισσότερο καιρό κοιμάσαι στο έδαφος με το κεφάλι σου να ακουμπάει πάνω στις ρίζες ενός πεύκου.

Marbhan:
Έχω μια μικρή καλύβα μέσα στο δάσος, άγνωστη σε όλους, γνωστή μόνο στον Κύριο μου.
Σε αυτή την πλευρά έχω μια φλαμουριά, στην άλλη μια φουντουκιά, ένα παλιό δέντρο κρέμεται από επάνω της.

Μία μηλιά, σπουδαία είναι η σοδειά της.
Έναν όμορφο θάμνο γεμάτο με μικρά φουντούκια και πράσινα κλαδιά.  

Ένα υπέροχο πηγάδι, έναν καταρράκτη, ωραία είναι να πίνεις από εκεί.
Κάρδαμο και μούρα φυτρώνουν εκεί και ένας ανθισμένος κισσός.  
 
Ήμερα γουρούνια κρύβονται γύρω του,
κατσίκια και αγριογούρουνα, ελάφια που βόσκουν και ασβοί.    

Ειρηνικοί επισκέπτες, μια ολόκληρη ομάδα από περιπατητές, επισκέπτονται την κατοικία μου.
Αλεπούδες έρχονται να τους υποδεχτούν, δεν είναι υπέροχο αυτό;

Μαύρα δαμάσκηνα, βελανίδια, κρίνα και σολομοί.  

Αυγά, μέλι, ο Θεός τα έχει δώσει όλα αυτά.
Γλυκά μήλα, κόκκινα κράνα, νόστιμες φράουλες, καρύδια.    

Το τραγούδι της τσίχλας και του κούκου που τόσο αγαπώ ακούγεται πάνω από την καλύβα μου.  

Σμήνη μελισσών, οι μικροί μουσικοί του κόσμου, βγάζουν γλυκά βουίσματα. Αγριόχηνες.
 
Ο άνεμος φυσάει μέσα στο δάσος.
Ένα γκρίζο σύννεφο περνάει.
Οι καταρράκτες των ποταμών, η κραυγή του κύκνου, απολαυστική μουσική.  

Τα ποιο ωραία κοπάδια προσφέρουν μουσική για εμένα.
Είμαι ευγνώμων για ότι μου έχει προσφερθεί από τον δίκαιο Χριστό.  

Κατοικώ εδώ χωρίς να μπλέκομαι σε μάχες, ευγνώμων στον Βασιλιά που μου προσφέρει όλα τα αγαθά.

Guaire:
Θα έδινα το ένδοξο βασίλειο μου
μαζί με την κληρονομία μου από τον Colman.
Θα τα έδινα όλα μέχρι την ώρα του θανάτου μου για να βρεθώ στην συντροφιά σου Marbhan.



Αγγλικό κείμενο
http://www.maryjones.us/ctexts/hermit.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Fiacc για τον άγιο Πατρίκιο τον Φωτιστή της Ιρλανδίας.

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Fiacc  για τον άγιο Πατρίκιο τον Φωτιστή της Ιρλανδίας.





Ο κρύος καιρός δεν τον απέτρεπε από το να κοιμάται τη νύχτα μέσα σε λίμνες.

Κέρδισε την ουράνια βασιλεία. Την ημέρα δίδασκε επάνω στους λόφους.

Έψελνε εκατό ψαλμούς κάθε νύχτα μπροστά σε έναν άγγελο του Κυρίου τον οποίο υπηρετούσε.

Κοιμόταν πάνω σε μία γυμνή πέτρα με έναν υγρό μανδύα γύρω του.

Το μαξιλάρι του ήταν μία πέτρα. Δεν άφηνε το σώμα του να ζεσταθεί!

Στη γη της Ιρλανδίας επικρατούσε το σκοτάδι, οι φυλές της προσκυνούσαν τις νεράιδες.  Δεν πίστευαν στην Αγία Τριάδα.

Κήρυξε το Ευαγγέλιο σε όλους, έκανε μεγάλα θαύματα παντού.

Θεράπευσε χωλούς και λεπρούς. Ανέστησε νεκρούς.

Η ψυχή του αγίου Πατρικίου χωρίστηκε από το σώμα μετά από πολλούς κόπους.

Άγγελοι του Θεού την πρώτη νύχτα (μετά το θάνατο του) έψελναν για αυτόν ασταμάτητα.

Αγγλικό κείμενο https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/32/mode/2up
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow        





Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Οι αρχαίοι Ιρλανδοί ήταν Πόντιοι! – Έρευνα για τις ρίζες των Κελτών Ιρλανδών (φωτο-βίντεο)

Οι αρχαίοι Ιρλανδοί ήταν Πόντιοι! – Έρευνα για τις ρίζες των Κελτών Ιρλανδών (φωτο-βίντεο)

Μέχρι πρόσφατα ήταν μια υποψία που βασιζόταν σε ενδείξεις. Τώρα όμως έρχεται η γενετική να αποδείξει ότι οι αρχαίοι Ιρλανδοί κατάγονταν από τον Ποντικό Καύκασο και τη Μέση Ανατολή! Μάλιστα, πριν φτάσουν στην Ιρλανδία πέρασαν από την Ελλάδα και από άλλες περιοχές της Νότιας Ευρώπης.

Η καταγωγή των Ιρλανδών –διαφορετική από των Αγγλοσαξόνων– εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα επίμαχο και πολύπλοκο ζήτημα που προβληματίζει τους επιστήμονες. Οι γενετιστές του Ινστιτούτου Γενετικής Smurfit του Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου και οι αρχαιολόγοι της Σχολής Γεωγραφίας, Αρχαιολογίας και Παλαιοντολογίας του πανεπιστημίου Κουινς του Μπέλφαστ, με επικεφαλής τον καθηγητή Νταν Μπράντλεϊ, ανέλυσαν για πρώτη φορά τα γονιδιώματα τεσσάρων ατόμων.

Στο μικροσκόπιο έβαλαν μια γυναίκα που έζησε πριν από 5.200 χρόνια και τρεις άνδρες που έζησαν πριν από περίπου 4.000 χρόνια στην Ιρλανδία.



Κρανίο ηλικίας 5.000 ετών (φωτ.: Daniel Bradley,Trinity College Dublin)

Η γενετική ανάλυση αποκαλύπτει πως αρχικά υπήρξε μια μαζική μετανάστευση αγροτών της Λίθινης Εποχής από την «εύφορη ημισέληνο» της Μέσης Ανατολής, και αργότερα, την Εποχή του Χαλκού, ακολούθησε άλλη μία μετακίνηση από τη νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι άποικοι αυτοί αποτέλεσαν την «μαγιά» για τον κελτικό πληθυσμό της Ιρλανδίας.

    Οι εξ Ανατολών «οικονομικοί μετανάστες» δεν ανταγωνίστηκαν τον τοπικό πληθυσμό των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών (που γρήγορα εξαφανίστηκαν), αλλά οι ίδιοι έγιναν οι πρώτοι Ιρλανδοί.

Οι αρχικοί μετακινούμενοι αγροτικοί πληθυσμοί από τις βιβλικές περιοχές, όπου πρωτοεμφανίσθηκε η γεωργία, έφεραν μαζί τους τα ζώα τους, τα δημητριακά, τα κεραμικά, αλλά και τα γονίδια για τα μαύρα μαλλιά και τα καστανά μάτια που έχουν πολλοί σημερινοί Ιρλανδοί. Και γι’ αυτό μοιάζουν με Έλληνες.


Οι επιστήμονες θεωρούν πιο πιθανό ότι στο μακρύ ταξίδι τους από την Ανατολή έως τις ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού, οι πρώτοι μετανάστες πέρασαν από τη Νότια Ευρώπη.

Οι Πόντιοι, το δεύτερο κύμα αποίκων
Μετά από αυτούς τους πρώτους αγρότες, ακολούθησε ένα δεύτερο... ποντιακό κύμα αποίκων, από τις στέπες της νότιας Ρωσίας και τη βόρεια ακτή της Μαύρης Θάλασσας, οι οποίοι πλέον γνώριζαν την κατεργασία των μετάλλων, όπως του χρυσού και του χαλκού.



Γλυπτό από την αναδόμηση του προσώπου της γυναίκας της οποίας μελετήθηκε το γονιδίωμα (φωτ.: Barrie Hartwell)

Αυτοί μετέφεραν στην Ιρλανδία τα γονίδια για μια σπάνια –πολύ κοινή στη χώρα σήμερα– κληρονομική πάθηση του αίματος, την αιμοχρωμάτωση, καθώς επίσης τα γονίδια για την πέψη του γάλακτος (ανθεκτικότητα στη λακτόζη) και τα γαλανά μάτια (που έχουν μερικοί σημερινοί Ιρλανδοί), αλλά πιθανώς και τη γλώσσα που κατόπιν εξελίχθηκε στα ιρλανδικά.

Η σχετική δημοσίευση των επιστημόνων έγινε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ.





http://www.pontos-news.gr/article/145190/oi-arhaioi-irlandoi-itan-pontioi-ereyna-gia-tis-rizes-ton-kelton-irlandon-foto-vinteo

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Η προσευχή του ποιητή Ninine προς τον άγιο Πατρίκιο τον Φωτιστή της Ιρλανδίας.

Η προσευχή του ποιητή Ninine προς τον άγιο Πατρίκιο τον Φωτιστή της Ιρλανδίας.

 

Τιμούμαι την μνήμη του Αγίου Πατρικίου, του κορυφαίου αποστόλου της Ιρλανδίας.

Διάσημο είναι το υπέροχο όνομα του, φλόγα η οποία βάπτισε ειδωλολάτρες.

Πολέμησε ενάντια στους Δρυίδες τους σκληρόκαρδους.

Ταπείνωσε τους αλαζόνες ανθρώπους με τη βοήθεια του Κυρίου μας από τον λαμπερό ουρανό.

Καθάρισε την χώρα της Ιρλανδίας, αυτός ο μεγάλος Απόστολος.

Προσευχόμαστε στον Άγιο Πατρίκιο, τον κορυφαίο Απόστολο, ο οποίος μας έσωσε μέχρι την ημέρα της Κρίσεως από τις κατηγορίες των χαιρέκακων σκοτεινών δαιμόνων.

Θεέ να είσαι μαζί μου, με την προσευχή του Αγίου Πατρικίου, του κορυφαίου Αποστόλου!

Αγγλικό κείμενο https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/36/mode/2up 
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow        

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Ακτή Ελεφαντοστού: Ομαδική Βάπτιση & θαύμα στην λιμνοθάλασσα - Από τον Προτεσταντισμό στην Ορθοδοξία (βίντεο)

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit (τρίτο μέρος)

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit (τρίτο μέρος)



Η αγία Brigit ήταν μία υπέροχη σκάλα για τους παγανιστές για να σκαρφαλώσουν στο Βασίλειο του Υιού της Μαρίας!


Αγγλικό  κείμενο  https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/40/mode/2up
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow  




Ο ύμνος του Ιρλανδού Mael-Isu για το Άγιο Πνεύμα.

Ο ύμνος του Ιρλανδού Mael-Isu για το Άγιο Πνεύμα.



Το Άγιο Πνεύμα γύρω μας, μέσα μας και μαζί μας, το Άγιο Πνεύμα σε εμάς, μακάρι να έρθει, ώ Χριστέ, ξαφνικά!

Το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει στο σώμα μας και την ψυχή μας, να μας προστατέψει γρήγορα από τους κινδύνους και από τις αρρώστιες.

Να μας προστατέψει από τους δαίμονες, από τις αμαρτίες, από την κόλαση με τα πολλά κακά. Ώ Ιησού μακάρι να μας αγιάσει, μακάρι το Πνεύμα Σου να μας ελευθερώσει!

Αγγλικό κείμενο  https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/52/mode/2up
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow  

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit (δεύτερο μέρος).

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit (δεύτερο μέρος).




Ευλογημένη ήταν η ώρα που ο Mac-Caille κράτησε το αγγελικό σχήμα πάνω από το κεφάλι της αγίας Brigit. Ήταν απόλυτα αγνή, στον ουρανό ακούστηκε η προσευχή της.

«Θεέ μου , προσεύχομαι να μας προστατέψεις από κάθε κίνδυνο. Να ταξιδέψουν τα λόγια μου με οποιονδήποτε τρόπο, ποιο βαθιά από τις θάλασσες.  Τρία πρόσωπα, Μία υπόσταση, μία θαυμαστή ιστορία!»

Ο ξακουστός Kevin περνούσε μια δοκιμασία.  Μέσα από μία χιονοθύελλα, στο Glendalough σήκωνε το σταυρό του, ώσπου η γαλήνη τον επισκέφτηκε μετά τον κόπο του.

Μακάρι οι προσευχές της αγίας Brigit να είναι μαζί μας! Στους κινδύνους να είναι βοηθός μας! Μακάρι οι προσευχές της να είναι με το μέρος των αμαρτωλών της πριν να παρουσιαστούν αυτοί μπροστά στο Άγιο Πνεύμα.  

Μακάρι η αγία Brigit να μας εφοδιάσει με ένα φλογερό σπαθί στην μάχη ενάντια στις μαύρες στρατιές των δαιμόνων!  Μακάρι οι άγιες προσευχές της να μας προστατέψουν και να μας βοηθήσουν να φτάσουμε στο βασίλειο του Ουρανού!

Πριν να μπούμε στη μάχη μαζί με τους αγγέλους, ας πάμε στην εκκλησία τρέχοντας! Η υμνολογία του Κυρίου είναι καλύτερη από κάθε ποίημα. Η Νικηφόρα Brigit δεν αγαπούσε τον μάταιο κόσμο.

Υπάρχουν δύο αγαπημένες μοναχές στην Ουράνια Βασιλεία, προσεύχομαι να με βοηθήσουν με όλη μου την καρδιά. Η Παναγία και η αγία Brigit, μακάρι αυτές οι δύο να μας προστατεύουν*.

*Οι Κέλτες ονόμαζαν την Brigit «Μαρία των Κελτών» δείχνοντας έτσι την μεγάλη αγάπη που είχε η αγία για τον Χριστό αλλά και το πώς ακολούθησε πιστά το παράδειγμα της Παναγίας μένοντας αγνή σε όλη της τη ζωή.

Αγγλικό κείμενο  https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/46/mode/2up

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
 

Το μοναστήρι του Glendalough του αγίου Kevin στην Ιρλανδία.

Άλλο ένα βίντεο που μας ξεναγεί στο μοναστήρι του αγίου Kevin.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit.

Απόσπασμα από τον ύμνο του αγίου Broccan για την αγία Brigit.



Μία ημέρα που έβρεχε δυνατά έβοσκε τα πρόβατα της στο μέσο μιας πεδιάδας. Έπειτα άπλωσε το επανωφόρι της για να στεγνώσει πάνω σε μία ηλιαχτίδα.

Ένας πονηρός νέος της ζήτησε ελεημοσύνη. Η Brigit για την αγάπη του Βασιλιά της του έδωσε εφτά πρόβατα. Όμως ο αριθμός του κοπαδιού της δεν μειώθηκε.

Άλλο ένα θαύμα συνέβη με ένα κομμάτι κρέατος που ευλόγησε και η δύναμη του Θεού το κράτησε ασφαλές παρότι βρισκόταν έναν ολόκληρο μήνα στον ίδιο χώρο με έναν σκύλο, ο σκύλος δεν το ακούμπησε.

Μια ημέρα η αγία θέριζε ένα χωράφι. Ενώ παντού γύρω της έβρεχε με δύναμη, στο σημείο όπου θέριζε η αγία ο καιρός ήταν καλός.

Αγγλικό κείμενο https://archive.org/stream/irishliberhymnor02bern#page/40/mode/2up
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow










Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Ένα μήνυμα από τον πατέρα Σεραφείμ Αλντέα*

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Ένα μήνυμα από τον πατέρα Σεραφείμ Αλντέα*

on the shore

Ήταν ένας πολύ δύσκολος χρόνος. Όχι μόνο για τόσους πολλούς από εμάς, αλλά για όλο τον κόσμο. Όπως ποτέ πριν, λαχταράω να έρθει ο Χριστός και να μετατρέψει αυτή τη σκόνη από την οποία  είμαστε φτιαγμένοι σε Θεϊκή Σάρκα ξανά. Η νηστεία των Χριστουγέννων δεν ήταν ποτέ πριν δυσκολότερη για εμένα, την έκανα με πολύ βαριά καρδιά. Όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις πόλεμο και τρομοκρατία, βομβαρδισμούς, βασανιστήρια, κάθε είδους εξτρεμισμό.  

Αυτός είναι ο λόγος, που για πάνω από ένα μήνα τώρα, δεν έχω αναρτήσει τίποτα στην ιστοσελίδα, ούτε έχω δημοσιεύσει κάποια νέα ομιλία για το Ancient Faith Radio. Ζητώ συγγνώμη για αυτό, αλλά χρειαζόταν να περιμένω ώσπου να δω κάτι λαμπερό ξανά, κάτι όμορφο και γεμάτο αγάπη στον κόσμο.    

Έκανα λάθος, φυσικά, όπως συνήθως. Έκανα λάθος γιατί εστίασα πάνω στην σκόνη μας, αντί να κοιτάξω ψηλά προς τον Χριστό, αντί να υψώσω ψηλά την καρδιά μου προς την μοναδική Πηγή της ομορφιάς, προς την μοναδική Πηγή της αγάπης.

Τώρα, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ο Χριστός θα κατέβει ξανά πάνω στον κόσμο και ο κόσμος για ακόμη μια φορά θα τον υποδεχτεί. Βαθιά μέσα, η γη αλλάζει. Βαθιά μέσα, όλοι αλλάζουμε. Δεν τον έχω ποθήσει ποτέ πριν όπως τον ποθώ τώρα. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ τόσο διψασμένος για την παρουσία του όπως τώρα. Δεν έχω υπάρξει ποτέ τόσο στεγνός και άδειος και χαμένος χωρίς τον Χριστό.  

Σας ευχαριστώ όλους που ήσασταν κοντά σε εμένα και στο Μοναστήρι αυτό το χρόνο. Προσεύχομαι για εσάς. Προσεύχομαι για όλους εμάς. Μακάρι η ενσάρκωση του Χριστού να μας ευλογήσει όλους. Μακάρι η Γέννηση του να μεταμορφώσει τον κόσμο σε έναν τόπο σωτηρίας, για εσάς, για εμάς, για τις γενιές που θα έρθουν.


Εν Χριστώ

Πατέρας Σεραφείμ

*Ο πατήρ Σεραφείμ, είναι ένας Ορθόδοξος Ρουμάνος Ιερομόναχος ο οποίος σχεδιάζει να χτίσει ένα Ορθόδοξο Μοναστήρι αφιερωμένο σε όλους τους Κέλτες αγίους στην νήσο Mull της Σκωτίας. Για πληροφορίες και για να ενισχύσετε το έργο κλικ εδώ




Αγγλικό κείμενο   http://www.mullmonastery.com/monastery-blog/waiting-for-christ/

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

St Cuthbert's Sea Lions (video)

You may support the Monastery of All Celtic Saints here: http://www.mullmonastery.com/ways-you... Filmed by in the Farne Islands, Northumberland, sailing towards St Cuthbert's hermitage on the Inner Farne Isle. The Saint's love for birds and animals is famous. He used to pray in the North Sea during night; in the morning, sea lions would cover him to keep him dry and warm. St Cuthbert also created possibly the world's first bird sanctuary, when he forbade his monks to harm any of the birds on his island. The complete text of the Akathist dedicated to St Cuthbert can be found at http://www.orthodoxengland.org.uk The beautiful icon of St Cuthbert at the end of this video comes from http://aidanharticons.com

Kilninian and the Scottish Isles (video)

'If we don't protect our roots, we have already condemned our fruit.' To help repair the roof of Kilninian, you can donate via our website: www.mullmonastery.com

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Παρέμβαση Αγίου Όρους για Σύμφωνο Συμβίωσης

epistasia

Επείγουσα επιστολή έστειλε η Ι. Κοινότητα Αγίου Όρους στον Υπουργό Δικαιοσύνης και τους Βουλευτές για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων.

Ζητείται η αναβολή της ψήφισης για να εκφρασθεί επαρκώς η βούληση όλων των Ελλήνων.

Θερμή παράκληση των Αγιορειτών προς όλους τους Βουλευτές για να αποτρέψουν την «επείγουσα» νομοθέτηση.

Αναμένεται η τοποθέτηση όλων των κομμάτων και των Βουλευτών.

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:

Εξοχώτατε κύριε Υπουργέ,

Δια του παρόντος ιεροκοινοσφραγίστου ημών γράμματος έχομεν την τιμήν να υποβάλωμεν τας ευχάς της καθ᾽ ημάς Ιεράς Κοινότητος επί ταις επικειμέναις εορταίς των Χριστουγέννων και του νέου έτους.

Πληροφορηθέντες την πρωτοβουλίαν της Κυβερνήσεως περί της νομοθετήσεως του συμφώνου συμβιώσεως, με διακηρυσσόμενον στόχον την ισότητα και την προάσπισιν των ατομικών ελευθεριών, επιθυμούμεν όπως Σας μεταφέρομεν την ανησυχίαν του Αγίου Όρους δια την απειλουμένην εκτροπήν (δια νόμου πλέον) από τας αρχάς και αξίας που συνιστούν την ταυτότητα και τας ρίζας της Ορθοδόξου Παραδόσεως και του πολιτισμού μας.

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σεβόμεθα βαθύτατα τας προσωπικάς επιλογάς του κάθε ανθρώπου, και το δικαίωμά του να θέτη τον εαυτόν του είτε εντός είτε εκτός της Εκκλησίας, διότι πιστεύομε ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζη το θεόσδοτον αγαθόν της ελευθερίας του ατόμου.

Ωστόσο είναι σαφώς ξένον προς τα ήθη του λαού μας και ιδιαιτέρως προκλητικόν προς την ελληνικήν κοινωνίαν, να αφήνεται να εννοηθή ότι το «ομόφυλον ζεύγος» είναι δυνατόν να θεωρήται ως οικογένεια, με όλας τας εντεύθεν νομικάς και κοινωνικάς συνεπείας, ως η υιοθεσία τέκνων κλπ.

Παρακαλούμεν θερμώς να λάβητε υπ᾽ όψιν τα ανωτέρω ως φωνήν αγωνίας και ειλικρινούς ενδιαφέροντος δια την πορείαν αυτού του Τόπου, την τύχην του οποίου ενεπιστεύθη ο ελληνικός λαός εις την υμετέραν Κυβέρνησιν, και να μη προχωρήσετε εις την ψήφισιν του εν λόγω νομοσχεδίου, παραμονάς μάλιστα της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. Ίσως μία προς ώρας απόσυρσίς του, θα έδιδε τον απαιτούμενον χρόνον δια την ενδελεχή διαβούλευσίν του και την δυνατότητα να εκφρασθή επαρκώς η βούλησις του εντίμου ελληνικού λαού δια τόσον σοβαρά θέματα, ως ο θεσμός της οικογενείας.

Η ανωτέρω θερμή παράκλησις των πατέρων του Αγίου Όρους διαβιβάζεται και εις όλα τα κόμματα και τους βουλευτάς της Βουλής των Ελλήνων, με την προσδοκίαν να συμβάλλουν, εντός των δυνατοτήτων των, εις την αποτροπήν της «επείγουσας» ταύτης νομοθετήσεως.

Επί τούτοις, ευχόμενοι ολοθύμως ο ενανθρωπήσας Θεός χαρίσαι Υμίν ειρήνην και γαλήνην, εις δε το έργον Υμών βοήθειαν και ενίσχυσιν, διατελούμεν μετά τιμής

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Δείτε εδώ την επιστολή 

Πηγή: romfea.gr

Να 'μουν του σταύλου έν' άχυρο (Κωστής Παλαμάς)



 Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι

Κωστής Παλαμάς

http://proskynitis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_30.html

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ — Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΦΟΒΕΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ — Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΦΟΒΕΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Ἔχουν πολλὰ εἰπωθεῖ καὶ γραφτεῖ γιὰ τὸν Ὅσιο, ὑπάρχει ἕνας πληθωρισμός λόγου, καὶ ἕνας συνωστισμός, γιὰ τὸ ποιὸς θὰ μιλήσει, ποιὸς θὰ ἐκδώσει, ποιὸς θὰ ἐγκωμιάσει τὸν γέροντα. Ὡστόσο, κινδυνεύει τὸ πέλαγος αὐτὸ τοῦ τυπωμένου λόγου νὰ σταθεῖ ἀνάμεσα σὲ μᾶς καὶ τὴ ζωντανὴ φωνή του. Ὑπάρχουν μάλιστα πολλοί, ποὺ ἔχουν στὸ στόμα τους τὰ λόγια τοῦ γέροντος, καὶ τὰ καταργοῦν μὲ τὴ ζωή τους.
Θὰ περιοριστῶ ἐδῶ σὲ μιὰ σχετικὰ ἀδημοσίευτη πτυχὴ τῆς ζωῆς του, ποὺ εἶναι ἡ σχέση του μὲ τὸ μοναστήρι του, καὶ ἡ κληρονομιὰ ποὺ ἄφησε στὴν ἀδελφότητα.
Τὸ 1979, στὴ θερμὴ ἱκεσία τοῦ γέροντος νὰ τοῦ δώσει ὁ Θεὸς τόπο νὰ ἀναπαυθεῖ τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του, ἡ Φοβερὰ Προστασία τοῦ χάρισε τὴν Παναγούδα. Στὴ δική μας ἱκεσία, σὲ μέρες δραματικές, καὶ βάσανα σὰν ἀφρισμένα κύματα, ἡ Φοβερὰ Προστασία ἔφερε στὴν Μονή μας τὸν γέροντα. Ἐκεῖ, κοντὰ στὴν πύλη τοῦ Κουτλουμουσίου, τὸν συνάντησα, νέος τότε ἡγούμενος, καθὼς ἐκεῖνος πορευόταν μὲ προορισμὸ τὰ Κατουνάκια, ὅπου τοῦ ἔλεγε ὁ λογισμὸς νὰ ἐγκατασταθεῖ καὶ νὰ συνεχίσει τὸν ἀγῶνα του. Ἤθελε πρῶτα νὰ προσκυνήσει τὴν Φοβερὰ Προστασία. Τότε τοῦ πρότεινα νὰ μείνει, καὶ νὰ πάρει ὅποιο Κελλὶ θέλει, κι ἐμεῖς νὰ βοηθήσουμε στὴν ἀνακατασκευὴ τῶν ἀναγκαίων, καὶ νὰ εἶναι κοντά μας, καὶ νὰ στηρίζει μὲ τὶς προσευχές του καὶ μὲ τὴν παραμυθία του τόσο ἐμᾶς ὅσο καὶ τὸν κόσμο. Τὸν ἀνέπαυσε ἡ ἰδέα, καὶ ὑποσχέθηκε μάλιστα ὅτι θὰ μὲ στηρίξει στὰ νέα καθήκοντά μου. Ἔγινε, κατʾ αὐτὸν τὸν τρόπο, μιὰ ἀνταλλαγὴ εἰλικρινοῦς ἀγάπης. Ὁ ἕνας εἶπε στὸν ἄλλον «μεῖνον μεθ” ἡμῶν». Αὐτὴ ἡ καρδιακὴ συμφωνία εἶχε καρπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μέσα στὶς δοκιμασίες, εὐλογία πού, πιστεύω, δὲν ἔχει δώσει ἀκόμη ὅλους τοὺς καρπούς της.
Ἡ συμβολή του ἦταν ἰδιαίτερη σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ μοναστήρι μόλις ἄρχιζε ἕναν ἀγῶνα νὰ ξαναβρεῖ τὴ φυσιολογικὴ ζωή του καί, ἄν θέλετε, τὴν ἀξιοπρέπειά του. Αὐτὸ δὲν θὰ γινόταν χωρὶς πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίες—ἄλλωστε μέσα σ” αὐτὰ σφυρηλατεῖται ὁ ἀληθινὸς μοναχός. Ἡ ἐνίσχυση καὶ παραμυθία ποὺ ἔφθανε ἀπὸ τὸν γέροντα ἦταν ἕνα θεῖο δῶρο. Κάποια στιγμὴ μοῦ ἀπεκάλυψε κάποια πράγματα, καὶ μεταξὺ ἄλλων μοῦ εἶπε: «Κάνε προσευχὴ καὶ περισυλλογή. Θὰ ἔλθει πειρασμὸς καὶ δοκιμασία. Θὰ καεῖ ἡ πτέρυγα τῶν Κελλιῶν, ἡ ἄλλη θὰ ἀνοίξει καὶ θὰ περιορισθεῖτε σὲ ἕνα μικρὸ χῶρο. Μὴν ὀλιγοπιστήσεις, μὴ ψάξεις γιὰ ἄλλη λύση, μόνο μάζεψε γύρω σου σὰν τροφὸς τοὺς πατέρες.» Αὐτὰ ἔγιναν μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό. Εἴχαμε τὸ σημεῖο τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ στὴν ἀδυναμία καὶ ἀπορία μας. Μάλιστα, τὴ νύχτα τῆς μεγάλης πυρκαϊᾶς, κατὰ τὴν ὁποία ἔσπευσε νὰ βοηθήσει, μιὰ κίνηση δική του ἦταν αἰτία – ἀνθρωπίνως – νὰ περιορισθεῖ τὸ παμφάγον στοιχεῖο στὴ μία πτέρυγα.
Ὁ γέρων Παΐσιος ἔγινε ἀπὸ τότε ὁ φίλος καὶ παραστάτης τῆς Φοβερᾶς Προστασίας. Χρησιμοποιῶ σκόπιμα τὴ λέξη φίλος, γιατὶ αὐτὸ ἀποδίδει καλύτερα τὴ σχέση του μὲ τὸν Θεό, τοὺς Ἁγίους, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Στὶς ἀγρυπνίες μεγάλων ἑορτῶν ποὺ μᾶς ἐπισκεπτόταν, στεκόταν ὄρθιος, σιωπηλὰ καὶ ἀθόρυβα, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν εἰκόνα, στὸ μικρὸ παρεκκλήσι της. Τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς του ἦταν καρφωμένο στὸ βαθὺ βλέμμα της. Στεκόταν σὰν ἀφιέρωμα ὁ ἴδιος, κρεμασμένος, μαζὶ μὲ τὸ νήπιο-Χριστὸ στὴν μεγάλη καὶ στοργικὴ ἀγκαλιά της.
Ἀρχιμανδρίτης Χριστόδουλος,
Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου
(Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας)




http://koutloumous.com/el/709-2/

ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΓΕΩΡΓΗ ΤΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΥ

ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟ ΓΕΩΡΓΗ ΤΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΟΥ

Ὁ Γερο Γεώργης ἐρχόταν συχνὰ στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ διανυκτερεύση καὶ νὰ λειτουργηθῆ, καὶ εἴχαμε εὐκαιρία νὰ γνωρίσουμε τὴν σοφία, τὴν ἁπλότητα, τὴν εὐλάβεια καὶ τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ τὸν χαρακτήριζαν -γνωρίσματα τοῦ ἀληθινὰ πνευματικοῦ ἀνθρώπου.
Ἦταν τὸ ἔτος 1979, δύο χρόνια ἀφότου ἀνέλαβα καθήκοντα ἡγουμένου σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον πολυπαθῆ μοναστήρια τοῦ Ἄθωνα, ὅταν ὁ Γερο-Γεώργης μᾶς ἐπισκέφθηκε τὴν παραμονὴ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Κεκοπιακώς, περίλυπος καὶ ἀπαρηγόρητος μοῦ ἀνακοίνωσε τὴν αἰτία τῆς στενοχωρίας του. Ὁ καιρὸς ἐμπόδισε τὸ καράβι νὰ φέρη ψάρια γιὰ τὴν πανήγυρι καὶ ἔτσι δὲν θὰ εἶχε νὰ φιλέψη τοὺς πανηγυριστὲς τοῦ Κελλιοῦ καὶ νὰ τιμήση τὸν Ἅγιο. Τότε, τοῦ προσφέραμε ὅσα ψάρια ἔτυχε νὰ ἔχουμε γιὰ τὴν ἑορταστικὴ τράπεζα τῆς μονῆς. Καὶ ἐκεῖνος τὰ δέχθηκε, γονάτισε μπροστὰ στὴν πύλη τῆς μονῆς, εὐχαρίστησε καὶ εὐχήθηκε. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀναχώρησή του, καὶ ἐνῶ δὲν εἶχε διασχίσει τὰ ὅρια τῆς μονῆς, κατέφθασε ὁ μ. Γ. καὶ ἔφερε ψάρια, ποὺ εἶχε μόλις πιάσει ἀπὸ τὴν Καληάγρα, γιὰ νὰ τὰ προσφέρη εὐλογία —ἀκριβῶς τόσες μερίδες, ὅσες εἴχαμε δώσει στὸν Γερο-Γεώργη. Ὅταν τὶς ἑπόμενες μέρες ὁ γέροντας ἦρθε πάλι νὰ εὐχαριστήση, ἄναψε κερὶ στὴν Μεταμόρφωση καὶ εὐχήθηκε νὰ μὴ λείψη τίποτε ἀπὸ τὸ Κοινόβιο.
Ἄλλοτε, εἶχε στείλει ὁ ἴδιος ἕναν ἄγνωστο φτωχό, γιὰ νὰ πάρη ἐλεημοσύνη ἀπὸ τὴν μονή. Τότε, ποὺ τὸ μοναστήρι περνοῦσε τὴν πιὸ δύσκολη ἴσως περίοδο τῆς ζωῆς του μετὰ ἀπὸ μεγάλο διάστημα λειψανδρίας καὶ λεηλασίας, ἔτυχε νὰ βρίσκωνται ὄχι πάνω ἀπὸ ἑκατὸ δραχμὲς στὸ ταμεῖο. Ὁ ἐπίτροπος τῆς μονῆς διαμαρτυρήθηκε, ἀλλὰ τελικῶς τὰ χρήματα δόθηκαν μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη θὰ ἑλκύση τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ φτωχὸς ἀναχώρησε, ἕνας ἄγνωστος προσκυνητὴς μὲ ζήτησε στὸ προρταρίκι καὶ παρέδωσε βιαστικὸς ἕνα φάκελο. Περιεῖχε χίλιες ἑκατὸ δραχμές! Ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὸ ποσό, ἀφαίρεσα τὶς ἑκατὸ δραχμὲς καὶ ἔστειλα ἕναν ἀδελφὸ νὰ τρέξη πίσω ἀπὸ τὸν φτωχὸ γιὰ νὰ τοῦ προσφέρη καὶ τοῦτο τὸ περίσσευμα. Συνειδηποποιήσαμε τότε πόσο ταχεῖα εἶναι ἡ ἀνταπόδοση τῆς Παναγίας. Ἀλλά, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Γερο- Γεώργης ἔφθασε τὸ Σάββατο γιὰ νὰ λειτουργηθῆ, χωρὶς νὰ ἔχει πληροφορηθῆ ἀπὸ κάποιον γιὰ τὰ γενόμενα, μὲ πλησίασε ὅλο χαρὰ καὶ μοῦ εἶπε: «Εἶδες, ὅταν δίνη τὸ ἕνα χέρι, ἡ Παναγία προσφέρει πενταπλάσια στὸ ἄλλο.»
Ἡ τελευταία φράση ποὺ μοῦ εἶπε κατὰ τὴν τελευταία ἐπίσκεψή του στὸ μοναστήρι ἦταν «Καλὴ ἀντάμωση. Τώρα δὲν θὰ ξαναϊδωθοῦμε.»
Καλὴ ἀντάμωση στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ. Μὲ τὴν εὐχή του.
Ἀρχιμανδρίτης Χριστόδουλος
Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

http://koutloumous.com/el/%CE%B5%CE%BD%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B1%CE%BD/

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Άγιος Maelruain του Tallaght, Ηγούμενος

Άγιος Maelruain  του Tallaght, Ηγούμενος



Ημέρα μνήμης 7 Ιουλίου

Κοίμηση 792

«Το να προσπαθείς να γίνεις ευλαβείς είναι η ποιο σπουδαία εργασία από όλες. Το βασίλειο του ουρανού προσφέρεται σε εκείνον που διδάσκει, σε εκείνον που διδάσκεται και σε εκείνον που στηρίζει τον μαθητή.» Άγιος  Maelruain.

Ο άγιος Maelruain ήταν ο ιδρυτής και ο ηγούμενος του μοναστηριού του Tallaght στην Κομητεία Wicklow, της Ιρλανδίας, σε γη που του δόθηκε από τον βασιλιά  Cellach mac Dunchada του Leinster το 774. Το  μοναστήρι του Tallaght έγινε το κεντρικό σημείο τον ασκητών Culdee (φίλοι του Θεού). Τους μοναχούς Culdee είχαν οργανώσει ο άγιος Maelruain μαζί με τον άγιο Oengus.

Το όνομα Tallaght (Ιρλανδικά Tamlachta), προέρχεται από τις λέξεις tam,  που σημαίνει πανώλη, και lecht,  που σημαίνει πέτρινο μνημείο. Το όνομα μας δηλώνει τον τόπο ταφής μερικών από τους πρώτους κατοίκους της Ιρλανδίας, τους Parthalonians, οι οποίοι πέθαναν από την πανώλη γύρω στο 2600 π.Χ.    Το  Tallaght βρίσκεται 5 μίλια νότια του Δουβλίνου. Η γη στην οποία χτίστηκε το μοναστήρι δωρίθηκε προς τιμήν του Θεού και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ από τον βασιλιά Cellach (πέθανε στις 18 Ιουλίου του 771) της οικογένειας των  Ui Donnchada, εγγονού ενός βασιλιά του Leinster, ονόματι Donogh (726).

Η ομάδα των μοναχών Culdee, είχε ως στόχο να οργανώσει τους κανόνες του Ιρλανδικού μοναχισμού σύμφωνα με τις παραδοσιακές ασκητικές πρακτικές. Αυτό έχει καταγραφεί σε πολλά από τα γραπτά του αγίου: Οι διδαχές του Mael-ruain, ο Κανόνας των Culdee (ή  Celi-De). Το μοναστήρι του Tallaght, προωθούσε τον ασκητικό βίο, προωθούσε τις κοινές προσευχές με ανάγνωση του Ψαλτηρίου και με μετάνοιες, έδινε ιδιαίτερη σημασία στο να μένει κανείς σε έναν σταθερό τόπο μέσα στο κελί του και στην αγαμία των μοναχών.  

Όπως συνηθιζόταν στην Ιρλανδία,  οι μοναχοί Culdee χαρακτηρίζονταν από τον σκληρό ασκητικό βίο τους. Οι ασκητικές πρακτικές περιελάμβαναν πλήρη αποχή από το αλκοόλ. Νυχτερινές προσευχές μέσα στο κρύο νερό ή με τα χέρια τεντωμένα σε σχήμα σταυρού και αυτομαστίγωση.  Αυτή η μοναστική κίνηση των Culdee χάθηκε αργότερα.

Όπως και άλλοι Ιρλανδοί ηγούμενοι, έτσι και ο  Maelruain έδινε ιδιαίτερη σημασία στην πνευματική καθοδήγηση και στην εξομολόγηση των αμαρτιών με το να ορίσει κανόνες και για τα δύο. Στο μοναστήρι του Tallaght τιμούσαν ιδιαίτερα τους προστάτες τους: την Παναγία και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Η πνευματική και η χειρονακτική εργασία ήταν αναπόσπαστα κομμάτια της καθημερινότητας στο μοναστήρι του  Tallaght. Υπάρχουν, έγραψε ο Maelruain, τρία ωφέλιμα πράγματα στην διάρκεια της ημέρας: η προσευχή, η χειρονακτική εργασία και η μελέτη. Μπορεί κανείς να διδάσκει, να γράφει, να ράβει ρούχα ή να κάνει οποιαδήποτε άλλη εργασία που μπορεί να είναι  ωφέλιμη για τον μοναχό έτσι ώστε κανείς να μην γίνει αργόσχολος.

Ο Maelruain μαζί με τον Oengus, ήταν οι συγγραφείς του μαρτυρολογίου το οποίο πήρε το όνομα του μοναστηριού (The Martyrology of Tallaght). Οι  Culdee έγραψαν το ευχολόγιο του Stowe το οποίο είναι μία μοναδική καταγραφή των παλιών Ιρλανδικών λειτουργικών πρακτικών.


Αγγλικό κείμενο
http://celticsaints.org/2013/0707a.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Γενναιόδωρε άνθρωπε. Συμβουλή του αγίου Columba

Γενναιόδωρε άνθρωπε. Συμβουλή του αγίου Columba





Γενναιόδωρε άνθρωπε, εάν επιθυμείς να μην υποφέρεις, δώσε στον Κύριο το μερίδιο Του όπως το δίνεις στον εαυτό σου.

Ευπρόσδεκτός αυτός που προσφέρει φαγητό και πιοτό! Εάν προσφέρεις φαγητό και ρούχα, αυτό θα σε βοηθήσει στον Παράδεισο.

Οτιδήποτε έχεις μέσα στο σπίτι σου, σιτάρι, γάλα και μέλι, δεν θα το πάρεις μαζί σου στο ταξίδι σου όταν θα πεθάνεις, άνθρωπε.

Αγγλικό κείμενο  http://www.maryjones.us/ctexts/cc08.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow


Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Προσευχή της αγίας Brigit όταν δούλευε στην κουζίνα.

Προσευχή της αγίας Brigit όταν δούλευε στην κουζίνα.



Ώ Θεέ, ώ Πρίγκιπα μου,
που μπορείς και κάνεις όλα αυτά τα θαύματα,
ευλόγησε, ώ Θεέ με το δεξί σου χέρι αυτή την κουζίνα!
Μακάρι ο Υιός της Μαρίας, ο Φίλος μου, να έρθει να ευλογήσει την κουζίνα μου!
Ο Πρίγκιπας όλου του κόσμου, μακάρι να είναι μαζί μας!  

Αγγλικό κείμενο
http://www.ucc.ie/celt/published/T201010/index.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Προφητείες, μύθοι και πραγματικότητες - Εκπομπή στο ΡΙΚ (βίντεο)

Ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης μίλησε στην εκπομπή της Ελίτας "Μαζί" στο Κυπριακό Κανάλι ΡΙΚ, στις 11 Δεκεμβρίου 2015, με θέμα:

"Προφητείες, μύθοι και πραγματικότητες"

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Το τραγούδι της βάρκας του αγίου Columban

Το τραγούδι της βάρκας του αγίου Columban




Ο άγιος Columban (543-615) ήταν ο ιδρυτής του μοναστηριού του Bobbio στην βορειότερη Ιταλία.  Το «Τραγούδι της βάρκας» που έγραψε μας μεταφέρει την περιπετειώδη διάθεση και την ρωμαλέα πίστη που χαρακτήριζε  τους Ιρλανδούς μοναχούς*.

Κόπηκε μέσα στο δάσος, ρίχτηκε μέσα στον ποταμό Ρήνο,
η βάρκα μας, καλά καλαφατισμένη, τώρα επιπλέει πάνω στη θάλασσα.
Εμπρός, άνδρες! Αφήστε την ηχώ να αντιλαλήσει την κραυγή  μας!
Ο άγριος άνεμος ξεσηκώνεται, οι βίαιοι χείμαρροι πέφτουν επάνω μας, όμως η ανδρεία επιμονή έχει τη δύναμη να δαμάσει την καταιγίδα.  

Εμπρός, άνδρες! Αφήστε την ηχώ να αντιλαλήσει την κραυγή  μας!
Προς έναν ειλικρινή σκοπό, τα σύννεφα και η καταιγίδα υποχωρούν.
Ο ζήλος και η ασταμάτητη προσπάθεια τα δαμάζουν όλα.
Εμπρός, άνδρες! Αφήστε την ηχώ να αντιλαλήσει την κραυγή  μας!
Υπομένετε και να ελπίζετε σε καλύτερα πράγματα.
Εσείς που έχετε υποφέρει χειρότερα και αυτό θα περάσει.
Εμπρός, άνδρες! Αφήστε την ηχώ να αντιλαλήσει την κραυγή  μας!

Έτσι ώστε όταν ο απεχθής εχθρός επιτίθεται στις καρδιές μας,
πειράζοντας και ταρακουνώντας τα βάθη της καρδιάς μας με πάθος,
αφήστε τις ψυχές σας άνδρες να θυμηθούν τον Χριστό και φωνάξτε Εμπρός!
Περιφρονήστε τις πανουργίες του Σατανά.

Να είστε οπλισμένοι με αρετές, υπερασπιστείτε τους εαυτούς σας με ανδρεία.
Αφήστε τις ψυχές σας άνδρες να θυμηθούν τον Χριστό και φωνάξτε  Εμπρός!
Η σταθερή πίστη και ο άγιος ζήλος τα δαμάζουν όλα.

Ο αρχαίος δαίμονας, ηττημένος, σπάει τα βέλη του.
Αφήστε τις ψυχές σας άνδρες να θυμηθούν τον Χριστό και φωνάξτε Εμπρός!
Η Πηγή της Αγαθότητας και της Ύπαρξης, η Υψηλότερη Δύναμη, βοηθάει τον πολεμιστή και  προσφέρει στον νικητή τρόπαια.
Αφήστε τις ψυχές σας άνδρες να θυμηθούν τον Χριστό και φωνάξτε Εμπρός!

*Οι Κέλτες μοναχοί ήταν πολύ δραστήριοι με τις ιεραποστολές. Δεν δίσταζαν να πέσουν μέσα στον άγριο ωκεανό μέσα σε μία μικρή βάρκα η οποία δεν είχε ούτε κουπιά ούτε πανιά. Αφού έπεφταν έτσι μέσα στον ωκεανό άφηναν το Θεό να τους οδηγήσει όπου ήθελε για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο.

Αγγλικό κείμενο
http://legacy.fordham.edu/halsall/source/columban1.asp

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Η αγία Brigit, μία θεραπεία και μια συνάντηση με τον διάβολο.

Η αγία Brigit, μία θεραπεία και μια συνάντηση με τον διάβολο.





Όταν η φήμη της αγίας Brigit είχε φτάσει μέχρι το Tethbae, ζούσε τότε εκεί μία ευλαβείς παρθένα στο Tethbae η οποία έστειλε ένα μήνυμα στην αγία Brigit ζητώντας της να την επισκεφτεί για να μιλήσουν, το όνομα της ήταν Bríg και ήταν κόρη του Coimloch. Η Brigit πήγε και η ίδια η Bríg της έπλυνε τα πόδια.  Υπήρχε μια ευλαβείς γυναίκα η οποία ήταν άρρωστη εκείνο τον καιρό.

Ενώ έπλεναν τα πόδια της Brigit, αυτή η άρρωστη η οποία βρισκόταν στο σπίτι έστειλε μία κοπέλα να της φέρει λίγο νερό μέσα από την λεκάνη όπου έπλεναν τα πόδια της Brigit. Της το έφεραν και εκείνη έπλυνε το πρόσωπο της και θεραπεύτηκε αμέσως. Και αφού είχε παραμείνει άρρωστη για ένα χρόνο, εκείνη τη νύχτα ήταν η μοναδική που εξυπηρετούσε.

Όταν τοποθέτησαν τα πιάτα μπροστά τους, η Brigit άρχισε να κοιτάει το πιάτο της με πολύ προσοχή.

Η Brig είπε: «Ώ, αγία παρθένα, γιατί κοιτάς με τόση προσοχή το πιάτο σου;» «Βλέπω τον Σατανά να κάθεται επάνω στο πιάτο μπροστά μου,» είπε η Brigit. «Εάν είναι δυνατόν», είπε η Bríg, «θα ήθελα να τον δω.» «Είναι πράγματι δυνατόν», είπε η Brigit, «αφού πρώτα κάνεις το σημείο του σταυρού επάνω στα μάτια σου, γιατί όποιος δει τον διάβολο και δεν έχει κάνει προτού  το σημείο του σταυρού θα τρελαθεί.»

Η Bríg έκανε το σημείο του σταυρού και έπειτα είδε τον δαίμονα.  Η εμφάνιση του της φάνηκε άσχημη. «Ρώτα, Brigit», είπε η Bríg, «γιατί ήρθε.» «Δώσε μια απάντηση», του είπε η Brigit. «Δεν ήρθα για να πειράξω εσένα Brigit» είπε ο Σατανάς. «Απάντησε μου τότε,» είπε η Bríg, «τι σε έφερε σε αυτό το πιάτο;».

Ο δαίμονας απάντησε: «Κατοικώ εδώ πάντα μαζί με μία συγκεκριμένη παρθένα, της οποίας η μεγάλη νωθρότητα μου έχει δώσει έναν τόπο κατοικίας.» Και η Bríg είπε, «Ας την φέρουν εδώ.» Όταν εκείνη την οποία κάλεσαν ήρθε η Brig είπε: «Σταυρώστε τα μάτια της ώστε να μπορέσει να δει αυτόν τον οποίο επέτρεψε να κατοικήσει στο ίδιο της το στήθος.»   Αφού της σταύρωσαν τα μάτια, αντίκρισε το άσχημο τέρας. Η  Brigit είπε στην παρθένα,  η οποία ήταν τώρα τρομοκρατημένη και έτρεμε: «Τώρα βλέπεις αυτόν που περιποιούσουν για πολλά χρόνια και για πολλές εποχές.» «Ώ αγία παρθένα,» είπε η Bríg, «κάνε να μην μπορέσει να μπει σε αυτό το σπίτι ξανά.» «Δεν θα μπει ξανά σε αυτό το σπίτι,» είπε η  Brigit, «μέχρι την ημέρα της Κρίσης.» Έφαγαν το φαγητό τους και ευχαρίστησαν το Θεό.    

Αγγλικό κείμενο
http://www.ucc.ie/celt/published/T201002/index.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Διαφορές δαιμονικού και Θεϊκού φωτός. Στοιχεία διάκρισης

π. Ιωάννη Ρωμανίδη



Στην πολύμορφη αυτή πολεμική του διαβόλου πρέπει να μάθει ο άνθρωπος να διακρίνει τους απλούς λογισμούς από τους σύνθετους λογισμούς, την ενέργεια του Θεού από τις δαιμονικές ενέργειες, την εμφάνιση του Φωτός του Θεού από το φως του διαβόλου.

«Ένα πράγμα, το οποίο μπορεί κανείς από Ορθοδόξου απόψεως να το θεωρεί δαιμονικό, από μιας άλλης απόψεως μπορεί να θεωρείται ότι είναι υγιεινό. Αυτό το οποίο, για την Ορθόδοξη θεολογία, μπορεί να θεωρείται ότι είναι από τον διάβολο, για την "Απογευματινή", "Ελευθεροτυπία" μπορεί να θεωρείται ότι είναι για το καλό του ανθρώπου.

Το πρόβλημα για τον Ορθόδοξο είναι το κριτήριο, τι θα είναι;».
«Και κυρίως, πρέπει να μάθει κανείς να διακρίνει από τις ενέργειες του διαβόλου, για να μπορεί να διακρίνει ποια ενέργεια που τον επηρεάζει είναι από τον Θεό και ποια ενέργεια είναι από τα λοιπά κτίσματα και, κυρίως, από τον διάβολο.
Και αυτή η ικανότητα της διακρίσεως μεταξύ κτιστών και άκτιστων ενεργειών είναι το θεμέλιο του χαρίσματος της διακρίσεως των πνευμάτων. Να διακρίνει κανείς μεταξύ των ενεργειών του πονηρού πνεύματος και του Αγίου Πνεύματος».

Μερικές φορές ο διάβολος «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» (Β΄ Κορινθίους ια', 14). Το δαιμονικό φως είναι διαφορετικό από το Φως του Θεού.
«Το άκτιστο Φως ποτέ δεν είναι έξωθεν. Είναι πάντοτε έσωθεν. Το δαιμόνιο είναι έξωθεν, το φως του διαβόλου είναι έξωθεν. Όταν ο διάβολος αποκαλύπτει φως στον άνθρωπο, είναι έξωθεν».
«Όταν εμφανίζεται ο διάβολος στον άνθρωπο, εμφανίζεται δια της συζυγίας, ποτέ δια της κράσεως. Δεν μπορεί να υπάρξει κράση μεταξύ του κτιστού φωτός του διαβόλου και του ανθρώπου.

Γι' αυτό και ο διάβολος όταν εμφανίζεται, εμφανίζεται πάντοτε και με σχήμα και με χρώμα και πάντοτε είναι έξω από τον άνθρωπο. Είναι φως παρυφιστάμενο, λένε οι Πατέρες. Παρυφίσταται, δηλαδή, το φως του διαβόλου. Ενώ όταν είναι το άκτιστο Φως, είναι ασχημάτιστο, ανείδεο, χωρίς χρώμα, χωρίς μορφή κλπ. Και θεάται δια της κράσεως.

Οπότε, ο θεούμενος βρίσκεται μέσα στο Φως και όλο το περιβάλλον του είναι μέσα στο Φως. Και το Φως φέγγει από παντού και είναι διαβρωτικό το Φως. Ενώ το φως του διαβόλου είναι περιορισμένο σε τόπο και έχει και χρώμα».
Όποιος έχει το χάρισμα της διακρίσεως, μπορεί αμέσως να αντιληφθεί την πλάνη και να μη πλανηθεί. Γι' αυτό στην πατερική γλώσσα οι Θεούμενοι χαρακτηρίζονται απλανείς, που σημαίνει δεν παραπλανώνται.

Στην πνευματική αυτή πορεία σημαντικό ρόλο παίζει ο διακριτικός Πνευματικός Πατέρας. Άλλωστε, ο Πνευματικός Πατέρας πρέπει να είναι θεολόγος, με την χαρισματική έννοια του όρου, αφού θεολογία είναι η γνώση του Θεού και, οποίος αποκτά αυτήν την γνώση, μπορεί να διακρίνει «τα πνεύματα ει εκ του Θεού εστίν» (Α' Ιω. δ', 1).
«Ο Πνευματικός Πατέρας, για να έχει νοερά προσευχή σημαίνει ότι έχει το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων και ξέρει ακριβώς τις μεθοδείες του διαβόλου χωρίς καμία αμφιβολία, τις ενέργειες του διαβόλου με καταπληκτική ακρίβεια. Αυτός είναι ο Πνευματικός Πατέρας. Άλλα αυτή είναι η Ορθόδοξη θεολογία. Επομένως, αυτό σημαίνει ότι ο Πνευματικός Πατέρας αναποφεύκτως είναι Ορθόδοξος, δεν μπορεί παρά να είναι Ορθόδοξος.
Βέβαια, πρέπει να είναι ο Πνευματικός οδηγός, όχι στοχαστής γύρω από αυτά τα θέματα, αλλά να ξέρει με ακρίβεια τα θέματα αυτά, με ακρίβεια να οδηγεί τα πνευματικά τέκνα. Εάν στοχάζεται, τότε και ο ίδιος είναι χαμένος, θα χαθούν και οι οπαδοί του. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Εξ απόψεως πατερικής αυτή είναι η αρετή, γι' αυτό και η αίρεση οδηγεί τον άνθρωπο στην Κόλαση».

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄. Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.

http://proskynitis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_23.html

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Η αγία Brigit αθωώνει τον άγιο Bron

Η αγία Brigit αθωώνει τον άγιο Bron



Εκείνο τον καιρό κόσμος είχε μαζευτεί στο Tailtiu (Ιρλανδία). Βρισκόταν και ο άγιος Πατρίκιος εκεί. Προσπαθούσαν να βρουν λύση σε ένα δύσκολο ζήτημα καθώς μια γυναίκα είχε κατηγορήσει έναν από τους ιερείς του αγίου Πατρικίου και έλεγε πως ήταν ο πατέρας του παιδιού της. Το όνομα του ιερέα ήταν  Brón. «Πως συνέβη αυτό;» Αναρωτιούνταν όλοι. «Δεν είναι δύσκολο», είπε η γυναίκα, «πήγα στον Brón για να λάβω το αγγελικό σχήμα και να προσφέρω την παρθενία μου στον Θεό. Και αυτός ο αισχρός ιερέας με βίασε και έτσι γέννησα τον γιο του.» Καθώς συζητούσαν αυτό το θέμα, η αγία Brigit κατευθύνθηκε προς τους συγκεντρωμένους. Έπειτα ο επίσκοπος Mel είπε στον Πατρίκιο: «Η αγία κυρά ,Brigit , κατευθύνεται προς τους συγκεντρωμένους και θα ανακαλύψει για εσένα με τη χάρη που έχει εάν αυτό είναι αλήθεια η ψέμα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα στον ουρανό ή στη γη που να της το αρνηθεί ο Χριστός σαν του το ζητήσει. Και αυτό πρέπει να γίνει σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να την καλέσουν να μιλήσει ξεχωριστά από τους άλλους συγκεντρωμένους γιατί δεν θα κάνει κανένα θαύμα μπροστά σου Πατρίκιε*.»        

Η Brigit παρουσιάστηκε μπροστά τους. Ο κόσμος σηκώθηκε επάνω σε ένδειξη σεβασμού. Αμέσως πήγε λίγο ποιο μακριά από το σημείο όπου ήταν συγκεντρωμένο το πλήθος για να υποβάλει ερωτήσεις στην γυναίκα και στον ιερέα χωρίς να την συνοδεύει ο άγιος Πατρίκιος. «Ποιανού είναι αυτό το παιδί;» ρώτησε η Brigit την γυναίκα. «Του Bron», είπε η γυναίκα. «Αυτό δεν είναι αλήθεια», είπε η Brigit. Η Brigit έκανε το σημείο του σταυρού επάνω στο πρόσωπο της και αμέσως το κεφάλι της και η γλώσσα της άρχισαν να πρήζονται. Έπειτα ο άγιος Πατρίκιος πήγε και τους βρήκε. Η Brigit απευθύνθηκε προς το παιδί μπροστά σε όλους τους συγκεντρωμένους, παρότι εκείνο δεν ήταν σε ηλικία για να μιλήσει. «Ποιος είναι ο πατέρας σου;» είπε η Brigit. «Δεν είναι ο Bron ο πατέρας μου αλλά ένας άσχημος άνδρας που κάθεται λίγο ποιο πέρα από τους συγκεντρωμένους. Η μητέρα μου λέει ψέματα.» Όλοι ευχαρίστησαν το Θεό και απέτισαν να κάψουν τους ενόχους. Όμως η Brigit αρνήθηκε και είπε: «Αφήστε αυτή τη γυναίκα να μετανοήσει.» Έτσι έγινε και το πρήξιμο που είχε στο κεφάλι και στη γλώσσα της έφυγε. Οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, ο ιερέας ελευθερώθηκε και η  Brigit δοξάστηκε.

*Ο Πατρίκιος ήταν ο πνευματικός της πατέρας και εκείνος που την βάπτισε και δεν ήθελε να κάνει θαύματα μπροστά του από ταπεινοφροσύνη. Παρόλα αυτά σε κάποιες περιπτώσεις βλέπουμε ότι έκανε κάποια θαύματα μπροστά του όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.

 Αγγλικό κείμενο  http://www.ucc.ie/celt/published/T201002/index.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow    

Η αγία Brigit και το κωφάλαλο αγόρι

Η αγία Brigit και το κωφάλαλο αγόρι



Ήταν τότε που θεράπευσε (η αγία Brigit) το κωφάλαλο αγόρι στο σπίτι του Mac Odráin.  Συνέβη η αγία Brigit και το κωφάλαλο αγόρι να μείνουν μόνοι. Μερικοί άποροι άνθρωποι ήρθαν και επιθύμησαν να πιουν κάτι, η αγία  Brigit έψαξε για το κλειδί της κουζίνας και δεν το βρήκε. Μη γνωρίζοντας για την ασθένεια του αγοριού, του απεύθυνε τον λόγο λέγοντας: «Που είναι το κλειδί;» Και έπειτα από αυτό το κωφάλαλο αγόρι μίλησε και της απάντησε.    

Αγγλικό κείμενο
http://www.ucc.ie/celt/published/T201002/index.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Ο Σταυρός του Χριστού. Προσευχή του αγίου Columba

Ο Σταυρός του Χριστού. Προσευχή του αγίου Columba



Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτό το πρόσωπο
και πάνω στα αυτιά μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στα μάτια μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτή τη μύτη. 

Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτό το στόμα.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτό το λαιμό.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στο σβέρκο αυτού του κεφαλιού.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτή την πλευρά. 

Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτή την κοιλιά.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτή την πλάτη. 

Ο σταυρός του Χριστού πάνω στα χέρια μου
από τους ώμους μου μέχρι τις παλάμες μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στους μηρούς μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στα πόδια μου.  

Ο σταυρός του Χριστού να με ακολουθεί.
Ο σταυρός του Χριστού να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία στις πεδιάδες και στους λόφους.  

Ο σταυρός του Χριστού στα ανατολικά. 
Ο σταυρός του Χριστού στη δύση του ηλίου.
Στον βορρά, στον νότο ασταμάτητα, μακάρι ο σταυρός του Χριστού να μας συνοδεύει στην πορεία μας.    

Ο σταυρός του Χριστού πάνω στα δόντια μου
μήπως με βρει κάποιο κακό.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στο στομάχι μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στην καρδιά μου. 

Ο σταυρός του Χριστού στον ευρύ ουρανό.
Ο σταυρός του Χριστού στη γη.
Μην επιτρέψεις κάποιο κακό η κάποια πληγή να έρθει στο σώμα ή στη ψυχή μου. 

Ο σταυρός του Χριστού πάνω μου καθώς κάθομαι.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω μου καθώς ξαπλώνω.
Ο σταυρός του Χριστού να είναι όλη μου η δύναμη 
ώσπου να συναντήσουμε τον Βασιλιά του Ουρανού.  

Ο σταυρός του Χριστού πάνω στην αδελφότητα μου.
Ο σταυρός του Χριστού πάνω στην εκκλησία μου.
Ο σταυρός του Χριστού στην άλλη ζωή.

Από την κορυφή του κεφαλιού μου, 
μέχρι το νύχι του ποδιού μου,
ώ Χριστέ ενάντια σε κάθε κίνδυνο
εμπιστεύομαι την προστασία του σταυρού σου.  

Μέχρι την ημέρα του θανάτου μου,
ο σταυρός του Χριστού πάνω σε αυτό το πρόσωπο. 

Αγγλικό κείμενο 
http://www.maryjones.us/ctexts/cc10.html

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow 

Ο άγιος Παΐσιος και η δαιμονισμένη Μουσουλμάνα

Δεύτερη περιοδεία στα Πομακοχώρια



  Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα.

 Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους.

Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθεί και το δικό τους. Σε κάθε σπίτι που πήγαινε μαζεύονταν και όλοι οι γείτονες -αλλού τριάντα, αλλού πενήντα Μουσουλμάνοι-, για να ακούσουν κάτι από το στόμα του. Τους έλεγε περίπου τα εξής: «Ο Θεός μας αγαπά όλους. Και εσείς είστε παιδιά
του Θεού. Ένας Μουσουλμάνος που θα γίνει Χριστιανός μπορεί να σωθεί  πιο εύκολα από έναν που ήταν Χριστιανός από μικρός, γιατί ο Μουσουλμάνος δεν ξέρει τίποτε και έρχεται στην Ορθοδοξία και τα μαθαίνει όλα από την αρχή, και γίνεται καλύτερος. Εσείς, εάν ομολογήσετε τον Χριστό, θα είστε σε καλύτερη θέση από εμάς, γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και δυστυχώς δεν τα εφαρμόζουμε». Καθώς περπατούσε στα δρομάκια των χωριών, ο κόσμος μαζευόταν γύρω του, κι εκείνος τους κοίταζε με βλέμμα σπλαχνικό, μοίραζε καραμέλλες στα παιδάκια και συζητούσε με όλους.

Μία Μουσουλμάνα, που είχε αποφασίσει να βαπτισθεί Χριστιανή, τον πλησίασε και τον ρώτησε:
― Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Τι να λέω στην προσευχή μου;
― Τι ξέρεις να λες; την ρώτησε.
― Ξέρω να λέω «Κύριε ελέησον», απάντησε η γυναίκα.
―Αυτό να λες συνέχεια, την συμβούλεψε ο Όσιος.
Πήγαν και στο σπίτι μιας δαιμονισμένης Μουσουλμάνας που, μόλις είδε τον Γέροντα, τον πλησίασε και με ύφος υπεροπτικό του είπε:
― Έχω δαιμόνια εγώ.
― Καλά, καλά, της είπε ο Όσιος και μπήκε μαζί της στο σπίτι, παίρνοντας και έναν από τους Πομάκους συνοδούς του.
― Θέλεις να γίνεις καλά; την ρώτησε.
― Ναι, απάντησε η γυναίκα.
Έβγαλε τότε τον ξύλινο Σταυρό του και, ψιθυρίζοντας την ευχή, πήγε να τον ακουμπήσει στο μέτωπό της. Εκείνη τινάχθηκε απότομα και έσπρωξε τον Όσιο με δύναμη.
«Το ταγκαλάκι είναι πολύ δυνατό, είπε εκείνος στον Πομάκο, πρέπει να την συγκρατήσουμε».
 Κατάφεραν να την ακινητοποιήσουν, και ο Όσιος την σταύρωσε δύο φορές στο μέτωπο. Τότε η γυναίκα έπεσε κάτω και άρχισε να φωνάζει: «Φύγετε, δεν σας θέλω!». Από το στόμα της έβγαιναν αφροί και αφόρητη δυσωδία.
Ο Πομάκος φοβήθηκε, αλλά ο Όσιος τον καθησύχασε: «Βγαίνει, μη φοβάσαι. Πες της να τον διώξει». Μόλις εκείνη είπε:«Φύγε, σατανά!», ο Όσιος ακούμπησε για Τρίτη φορά τον Σταυρό στο μέτωπό της. Τότε είδαν ένα δαιμόνιο να φεύγει σαν μαύρος σκύλος και να αφήνει την γυναίκα λιπόθυμη. Μόλις συνήλθε, τους είπε: «Δεν έχω μέσα μου το βάρος που είχα, αλλά καίγομαι. Μια φωτιά βγήκε από μέσα μου και με έκαψε».
Έπειτα η γυναίκα στράφηκε στον Πομάκο και τον ρώτησε στην γλώσσα της: «Πόσα χρήματα θα πληρώσω στον παπά; Πήγαινα σε μάγους και χοτζάδες, και μου έπαιρναν πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές. Τώρα πόσα θα δώσω; Εκατόν πενήντα χιλιάδες έχω. Φθάνουν;». Ο Πατήρ Παΐσιος κατάλαβε τι έλεγε και είπε:
― Πες της να δώσει μία ευχή στον καλόγερο, να τον δεχθεί ο Θεός σε μία ακρούλα στον Παράδεισο.
― Δεν θέλει χρήματα, είπε ο Πομάκος στην γυναίκα. Μόνον να του πεις να έχει καλόν Παράδεισο.
Όταν βγήκαν στην αυλή, όλοι έμειναν έκπληκτοι βλέποντας την γυναίκα τόσο αλλαγμένη. Το πρόσωπό της δεν ήταν πλέον αγριεμένο αλλά ήρεμο. Κοίταζε τον Πατέρα Παΐσιο με ευγνωμοσύνη και τον ρωτούσε:
― Τι να κάνω τώρα; Τι να κάνω;
― Να διαβάζεις το Ευαγγέλιο, της είπε, και να μην κοιτάζεις φλιτζάνια, ούτε να λες τη μοίρα. Να προσπαθείς να δουλεύεις όσο περισσότερο μπορείς. Με την εργασία θα ξεκόψεις από αυτά. Άμα δεν δουλεύεις και αρχίσεις πάλι τα ίδια, θα το ξαναπάθεις.
Στους συνοδούς του όμως ο Όσιος είπε: «Αν δεν βάλει τον Σταυρό επάνω της (δηλαδή αν δεν βαπτισθεί), δεν πρόκειται να γίνει καλά».


Εκ του βιβλίου Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

http://proskynitis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_87.html

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Αγιορείτικες ιστορίες για την ψαλτική



Το Άγιον Όρος είναι ένας ευλογημένος τόπος άσκησης και προσευχής. Ορθά αποκαλείται ως το Περιβόλι της Παναγίας γιατί είναι έντονη η παρουσία της Μητέρας όλων μας, σ΄αυτή την αγιασμένη γωνιά της πατρίδας μας.

Πολλές ιστορίες διδακτικές γεμάτες σοφία όταν τις διαβάζουμε μας οδηγούν σ΄ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Ιστορίες πραγματικές που αποπνέουν το άρωμα της ορθόδοξης ευσέβειας και πνευματικότητας και οικοδομούν όλους όσοι έχουν αγαθή προδιάθεση και θέλουν να ωφεληθούν.

Στην σκήτη της Αγίας Άννας υπήρχε ένας μοναχός με το όνομα Προκόπιος από την Καλύβα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Επειδή ήταν παράφωνος οι Πατέρες απέφευγαν να του μάθουν μουσικά. Είχε όμως σφοδρή και έντονη επιθυμία να μάθει να ψάλλει σωστά για να δοξολογεί κι αυτός τον Θεό όπως και οι άλλοι αδελφοί.
Είχε λάβει χάρισμα από τον Θεό να λέει ακατάπαυστα την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλό» και να κρατά πάντα στο χέρι του το κομβοσχοίνι το οποίο δεν αποχωριζόταν ποτέ.

Μία μέρα ήταν πολύ λυπημένος επειδή δεν μπορούσε να βρει κανέναν να ασχοληθεί μαζί του για να τον μάθει να ψάλλει με μουσικά κείμενα. Από την μεγάλη του λύπη σταμάτησε να λέει την ευχή. Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος αλλά άγνωστος σ΄αυτόν γέροντας ο οποίος τον ρώτησε γιατί είναι τόσο στενοχωρημένος και λυπημένος.
 Ο Προκόπιος του είπε τότε αυθόρμητα: Γέροντα έχω μεγάλη δίψα να μάθω μουσικά για να υμνώ τον Θεό αλλά δεν βρίσκεται κάποιος να μου μάθει γιατί λένε ότι είμαι φάλτσος.
 Ο ασπρογένης Γέροντας τότε του είπε: Γι΄αυτό κάθεσαι και στενοχωριέσαι καημένε; Εγώ θα σου μάθω μουσικά και θα σε κάνω να γίνεις ο καλύτερος ψάλτης του Αγίου όρους, θα κελαηδάς σαν το καλύτερο αηδόνι.
Απλά θέλω και εσύ να μου κάνεις μία χάρη. Να σε πληρώνω; του είπε ο Προκόπιος. Ότι θέλεις θα σου δώσω!
 Η πληρωμή η δική μου του λέει ο ασπρογένης γέροντας είναι να αφήσεις το κομβοσχοίνι και να πάψεις να λες την ευχή γιατί πρέπει να είσαι προσηλωμένος στα μαθήματα της μουσικής που θα σου κάνω! Όταν τα άκουσε αυτά ο μοναχός Προκόπιος ταράχτηκε και κατάλαβε ότι δεν ήταν ο μοναχός αλλά ο μισόκαλος διάβολος που ήθελε με αυτόν τον τρόπο να τον ρίξει σε παγίδα για να σταματήσει να προσεύχεται, με αφορμή δήθεν την προσήλωση του στους μουσικούς χαρακτήρες.
 Φύγε! του είπε με δυνατή φωνή παμπόνηρε, κάνοντας τον Σταυρό του. Δεν χρειάζομαι ούτε τις καλοσύνες σου ούτε τα μουσικά σου. Κι έτσι ο μετασχηματιζόμενος διάβολος έφυγε.

 Από αυτή την ιστορία διδασκόμαστε πάρα πολλά. Μαθαίνουμε ότι ο διάβολος φοβάται το κομβοσχοίνι και την δύναμη της προσευχής. Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει γιατί εύκολα με την επίδειξη και το ψάλσιμο τους αφαιρούνται από την προσευχή και δεν κατανοούν αυτά που ψάλλουν. Έτσι εύκολα πέφτουν στην υπερηφάνεια και στον εγωισμό. Γι΄αυτό καλό είναι οι ψάλτες μας που είναι οι άμεσοι συνεργάτες των Ιερέων και προσφέρουν πάρα πολλά στο ιερό αναλόγιο, να προσέχουν να συνδυάζουν την ψαλτική τέχνη με το βάθος των νοημάτων. Να προσεύχονται καρδιακά και συνειδητά και να έχουν πάντοτε στραμμένο το νου τους στην κατανόηση των ψαλλομένων χωρίς να παρασύρονται από το μουσικό κείμενο. Έτσι θα ζουν αυτά που ψάλλουν και θα υμνούν και θα δοξολογούν τον Θεό όπως λέει και ένας ύμνος που ακούμε την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ: «ψυχαίς καθαραίς και αρρυπώτοις χείλεσι…».

Αρχιμ. Νεκτάριος Πόκιας

http://proskynitis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_19.html

ΑΓΙΟΣ ΕΔΟΥΑΡΔΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ (+ 1066)

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).



Ὁ τελευταῖος Ὀρθόδοξος Βασιλεύς τῆς Ἀγγλίας*.
Γεννήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 11ου αἰ. καί ἦταν γιός τοῦ Βασιλέως Ἐθελρέδου καί τῆς Νορμανδῆς Πριγκίπισσας Ἔμμα. Μεγάλωσε κοντά στούς μοναχούς τῆς Μονῆς τοῦ Ἔλυ, μέχρι τήν ἀναγκαστική ἀναχώρηση τῆς Βασιλικῆς Οἰκογένειας γιά τήν Νορμανδία, τό 1013. Ἀναγορεύθηκε Βασιλεύς τό Πάσχα τοῦ 1043. Τό 1045 ἀναγκάσθηκε νά νυμφευθεῖ τήν κόρη τοῦ δολοφόνου τοῦ πατέρα του, τήρησε ὅμως παρθενικό βίο!
Ἡ ἐποχή του - ἐποχή συνεχῶν ἐπαναστάσεων, δυναστικῶν διεκδικίσεων καί ἐπιθέσεων τῶν Δανῶν - σημαδεύθηκε ἀπό τήν πτώση τῆς Ὀρθοδόξου Ἀγγλίας. Ἄν καί ἱκανός πολεμιστής, ἔζησε βίο ἐνάρετο καί ἐλεήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῶν θαυμάτων καί τῆς προφητείας (μεταξύ ἄλλων προφήτευσε τήν ἦττα τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς Σελτζούκους στό Ματζικέρτ, τό 1071).
Ἐξαιρετικά ἐλεήμων, κάποτε - ἐνῶ παρακολουθοῦσε τά ἐγκαίνια ναοῦ στό Χάβερινγκ τοῦ Ἔσσεξ - ἔδωσε σέ ἕνα ζητιάνο τό δακτυλίδι του, ἐπειδή δέν εἶχε μαζί του χρήματα. Λίγο μετά μερικοί Ἄγγλοι προσκυνητές στά Ἱεροσόλυμα, ἀντιμετώπισαν προβλήματα στήν Βηθλεέμ καί κάποιος παράξενος ζητιάνος τούς βοήθησε στήν ἀντιμετώπισή τους. Πρίν φύγουν τούς ἔδωσε ἕνα δακτυλίδι καί τούς εἶπε νά τό δώσουν στό βασιλιά τους λέγοντας, ὅτι ὁ ἅγ. Ἰωάννης τοῦ στέλνει μήνυμα, ὅτι γιά τήν ἐνάρετη ζωή του, θά ἀπολαύσει τίς χαρές τοῦ Παραδείσου σέ ἕξη μῆνες! Ὅταν ὁ Ἐδουάρδος πῆρε τό δακτυλίδι, ἀναγνώρισε ἐκεῖνο πού εἶχε δώσει στό ζητιάνο καί ἀμέσως κατάλαβε, ὅτι ὁ ἄγνωστος ζητιάνος ἦταν ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος!
Κατά τήν πρόρρηση τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελιστοῦ, κοιμήθηκε εἰρηνικά ἕξη μῆνες ἀργότερα, τήν 5η Ἰανουαρίου 1066. Ἀκριβῶς ἕνα χρόνο μετά, τήν 6η Ἰανουαρίου 1067, ὁ Γουλιέλμος ὁ Κατακτητής στέφθηκε πρῶτος Καθολικός Βασιλιάς τῆς Ἀγγλίας, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προφητεύσει ὁ Ἐδουάρδος.
Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1163 καί σήμερα φυλάσσεται στό Ἀββαεῖο τοῦ Γουέστμινστερ, στό Λονδίνο.
Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 5η Ἰανουαρίου.




(*σύμφωνα με άλλες πηγές που έχω βρει τελευταίος Ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας θεωρείτε ο Χάρολντ ο Δεύτερος.
Δείτε στους συνδέσμους εδώ και εδώ)  


http://churchsynaxarion.blogspot.gr/2011/01/1066.html

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Εκείνος που κάνει το θέλημα του Θεού. Από το Μαρτυρολόγιο του αγίου Oengus.

Εκείνος που κάνει το θέλημα του Θεού. Από το Μαρτυρολόγιο του αγίου Oengus.



Είναι καθαρός χρυσός, είναι ο ουρανός γύρω από τον ήλιο, είναι ένα ασημένιο δοχείο γεμάτο κρασί.
Είναι ένας άγγελος, είναι αγία σοφία, όποιος κάνει το θέλημα του Κυρίου.
Είναι ένα πουλί γύρω από το οποίο κλείνει μια παγίδα, είναι ένα τρύπιο καράβι μέσα σε μεγάλο κίνδυνο.
Είναι ένα άδειο δοχείο, ένα μαραμένο δέντρο, όποιος δεν κάνει το θέλημα του ουράνιου Βασιλέα.
Είναι ένα ευωδιαστό κλαδί με τα άνθη του, είναι ένα δοχείο γεμάτο μέλι, είναι ένας πολύτιμος λίθος όποιος κάνει το θέλημα του Υιού του Θεού του ουρανού.
Είναι ένας τυφλός ανόητος, είναι βρομερή σαπίλα, ένα σάπιο δέντρο, είναι ένα κλαδί ενός σάπιου μήλου χωρίς άνθη όποιος δεν κάνει το θέλημα του Κυρίου.
Όποιος κάνει το θέλημα του Υιού του Θεού του ουρανού είναι ένας λαμπρός ήλιος γύρω από τον οποίο επικρατεί το καλοκαίρι.
Είναι ένα αγνό κρυστάλλινο δοχείο.
Είναι ένα γρήγορο άλογο πάνω σε μία ομαλή πεδιάδα, ο άνθρωπος ο οποίος μάχεται για να κερδίσει τη βασιλεία του μεγάλου Θεού.
Είναι ένα άρμα που μεταφέρει ένα βασιλιά ο οποίος είναι νικητής.
Είναι ένας ήλιος που ζεσταίνει τον άγιο Παράδεισο, ένας άνθρωπος  που τον ευγνωμονεί ο μεγάλος Βασιλιάς.
Είναι ένας χαρούμενος ναός, αριστοκρατικός, είναι ένας ναός στολισμένος με χρυσό.
Είναι ένα ιερό πάνω στο οποίο  προσφέρεται κρασί, γύρω από το οποίο ψέλνονται πολλοί ύμνοι.
Είναι ένα καθαρό δισκοπότηρο, είναι χρυσός.

Αγγλικό κείμενο The Martyrology of Oengus Notes June 17 page 157
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow  


Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΝ (+665)

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΝ (+665)

Ιρλανδικό μοναστικό ποίημα του 10ου αιώνα.

Ποθῶ, ζῶντος Θεοῦ Υἱέ, ἀρχαῖε, αἰώνιε βασιλιά,
μικρὴ στὴν ἔρημο καλύβη, κατοικία κρυφὴ

Κρυστάλλινο νερὸ κοντά της, ἄθολη λίμνη
γιὰ τῶν κηλίδων νίψη στοῦ Πνεύματος τὴ χάρη

Πανώριο δάσος νὰ τὴν περιβάλλη,
πολύφωνων πουλιῶν φωλιά, τρυφή, ἀραξοβόλι

Ὄψη μεσημβρινή, θερμή,  μικρὸ ρυάκι νὰ διαπερνᾶ τὴ γῆ της,
γῆ ἐκλεκτὴ καὶ εὔφορη, γιὰ τῶν φυτῶν τὸ μέστωμα

Καλόγνωμοι λίγοι ἀδελφοὶ -θὰ πῶ τὸν ἀριθμὸπρᾶοι καὶ ὑπάκουοι σὲ ἱκεσίες βασιλικὲς

τέσσερις τριάδες, τετράδες τρεῖς, γιὰ κάθε ἀνάγκη,
στὴν ἐκκλησία δυὸ ἑξάδες, βορρᾶ καὶ νότο.

Ἕξι δυάδες σιμά μου, σὲ ὕμνο ἀτέρμονο
στὸν βασιλιά, τοῦ ἥλιου φωτοδότη

Γλυκειὰ ἐκκλησιά, μὲ ὕφασμα λινό, τοῦ ἐπουράνιου οἶκος,
φλόγες λαμπρὲς πάνω ἀπ’ ὁλόλευκες Γραφὲς
καὶ σπίτι γιὰ τὴ βιοτικὴ φροντίδα, δίχως μελέτη τοῦ κακοῦ

Ροῦχο ἀναγκαῖο καὶ τροφὴ ἀπ’ τὸν πολύφημο ἄνακτα,
κι ἐγὼ νὰ ἡσυχάζω καὶ νὰ προσεύχωμαι
κάθε στιγμή, σὲ κάθε τόπο.

Μετάφραση: Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός
(από το βιβλίο “Οι Εραστές της Βασιλείας.
Συνάντηση Κελτικού και Βυζαντινού Μοναχισμού”,
του ιερομονάχου Χρυσοστόμου Κουτλουμουσιανού)

http://koutloumous.com/el/53/

Chrysostom Koutloumousianos on his new book THE ONE AND THE THREE: NATURE, PERSON AND TRIADIC MONARCHY IN THE BYZANTINE AND IRISH PATRISTIC TRADITION (James Clarke Co., Cambridge 2015).

Chrysostom Koutloumousianos on his new book THE ONE AND THE THREE: NATURE, PERSON AND TRIADIC MONARCHY IN THE BYZANTINE AND IRISH PATRISTIC TRADITION (James Clarke Co., Cambridge 2015).



What was the cause or occasion that prompted you to write The One and the Three?

I was participating in a well-attended liturgy in a major country. Many bishops, priests, a huge congregation and the wonderful ritual, all created a sense of heaven on earth, but at the same time I had a strange and unwelcome impression. Instead of living the encounter between the Church, as the people of God, and God Himself, it was as if there were three orders, or even 'worlds', in a descending hierarchy: God, the clergy, and the laity. And the most formidable barrier was the one which separated the laity from the clergy. The first among the bishops displayed his high status in every possible manner. Is this the right way?, I asked myself. And this thought was re-enforced by the fact that the same kind of barrier was to be found outside the sacrament. Was this a game? Subsequently, looking through contemporary theological writings I realized that this 'game' was well on its way to becoming established as a transcendental truth, a reflection of a heavenly structure, of God Himself. I came to understand that the key was a certain interpretation of the Trinity. That was the reason that I decided to explore patristic Trinitarian thought, and to juxtapose a modern school of theological thought (presumed to be patristic) with patristic theology and anthropology. This also led me to the understanding that monasticism is the best expression of patristic Trinitarian theology and anthropology.

The book explores parallels between Byzantine and early Irish monastic traditions. How and when did you first come across Irish spirituality and began to become aware of certain remarkable similarities with much patristic theological thought?

I had the privilege of studying English literature in which a 'Celtic' element is present to a greater or lesser degree throughout. Then, when I came across the remnants of the early Irish Christian tradition, both texts and monuments, I had the feeling of being at home, of sharing the same insights. I think that every Orthodox monastic would have the same feeling, the sense of a 'thin' place. I had explored these parallels between Celtic and Byzantine monastic theology in an earlier work, available in Greek, and that was a gold mine for my recent research. 

What were the main Irish theological texts that revealed these similarities to you?

The whole body of early Irish writing reveals a spiritual kinship with the Orthodox east: the lives of the saints, hymnography, the martyrologies, their ascetic writings. They all point to a world where spontaneity, immediacy and a sense of mystery are dominant elements. They blend a quest for balance and moderation with a fervent zeal and uncompromising spirit. And their theology seems close to the Greek Fathers on issues like the doctrine of grace, original sin, trinitarian perceptions and the interpretation of theophanies. 

What in your view is the patristic consensus and why is it important for Orthodox theologians and the Church always to seek to be in conformity with it?

When we speak about patristic 'consensus' we do not mean the Fathers' common theological articulations – for differences are to be found in them. Rather, we are referring to their common vision of God. This is why conformity with them is imperative. Orthodoxy, in its essence, is the living tradition of theoptia, that is, contemplation of God, which is neither a metaphysical idea nor a mere psychological experience.

Is the Patristic theological consensus supportive or opposed to the currently popular idea of ‘contextual theology’?

I don't think that the dialectical scheme 'either–or' is fitting here. Contextual theology is what the Fathers did in their own times. Indeed, this is what John the Evangelist does when he identifies Christ with the Greek term Logos. But at the same time the Fathers were very careful not to blur and sacrifice the revealed truth in a cauldron of blended ideas and images that would represent different meanings in different cultures. 

Why is it so important to be theologically precise about the meanings of the concepts of ‘nature’ and ‘person’?

Because these terms pertain to the mystery of the human being, and also pertain to God, in ways that are radically different and yet also similar. Of course, we don't need to scrutinize the everyday usage of terms, unless we detect a distortion that affects human existence and society.

How do our understandings of ‘nature’ and ‘person’ affect, positively or negatively, our understanding of the doctrine of the Trinity?

Our initial mistake is that we apply categories suitable for describing created beings to the uncreated which brings about in distorted images of the Trinity. Furthermore, our modern understandings of 'nature' and 'person' make it easy to slip into error. We have forgotten the patristic teaching that person is nature with properties. Personhood is detached from nature. The philosophical elevation of the person to a transcendental realm and the suspicion we have with regard to nature affect our perception of the Trinity. They have led Orthodox theologians to see the Godhead as being the result of a personal cause rather than existing through Its very nature. They have discovered an overwhelming and dictating person, the Father, who stands above and prior to His divine nature, prescribes the being and otherness of the other Persons and is the cause of His very substance. But God is God by nature, and the divine nature is the "richness" in which the Persons are beheld. For the early Fathers personhood, otherness, equality and oneness, unity and diversity, are safeguarded in the common nature or substance. If the latter is ignored or degraded, everything looses its essential content. 

Are there theological or anthropological consequences of a wrong understanding of the relationship of nature and person, and what, in your view, are some of the consequences? 

Every wrong understanding has consequences in our lives. The connection of nature with necessity – a connection advocated by Arianism as well as modern philosophy – and the identification of nature with the fallen state of creation prompted a long dialectical struggle between 'nature' and 'person', and, ultimately, the elevation of the person not simply as a supreme value but as an ontological category. Created nature is seen as the source of sin and corruption. Love and will are attributed to the person above and against nature, and if we take will and love as personal properties, we foster self-centred wills and arrogant opinions. At the same time, accepting person as an ultimate ontological category involves both submission and structure. Consider the idea (promulgated in some present day theological circles) that personhood is your very being, and this very being is not a part of your nature but is a gift granted by the Other, a human Other, whose 'personal' love offers you your identity. Indeed, there cannot be a more subtle and devious subversion of the sense of connectedness, mutuality, freedom, and even democracy. Perhaps the most challenging part of this understanding is its application in ecclesiology. By giving so much emphasis to the role of a hierarchical ‘first’, the person who supposedly stands in the place of the Father, we create totalitarian models of Church and society in which the institution—here primacy—becomes the intermediary that connects man with God. 
The book has been characterized as "a courteous but multi-faceted critique" of John Zizioulas's position.
Metropolitan John has been the most passionate proponent of this personalistic position. His Trinitarian personalism has led to what one might call ‘episcopomonism' and a new appreciation of the idea of primacy. John Zizioulas is neither the sole nor the first theologian to espouse a personalist understanding of the Trinity. The reason that my study focuses on his work is that he is credited with bringing the Greek patristic tradition into contemporary discourse on personhood. Having said that, I insist on being 'courteous' and gentle in an age of vehement debates, heated reactions, and aggressive manners. 

Why do you think the ‘monastic theological witness’ is important for understanding the true relationship of nature and person?

The core of monastic theological witness is theoptia, the contemplation of God or, to put it in another way, participation in His uncreated grace. This is a state that requires ascetic effort from those who seek it. It aims for purity of heart, that is, the alignment of our personal will, which stems from self-love, with our 'natural' will, which seeks after God and the Good. Through ascetic effort in God's grace the human individual is united with the whole of humanity. At the same time, monasticism bears witness to the personal character of spiritual gifts, and stands as testament to each one's personal dignity and each one's direct relationship with God. Beautiful sound is produced by different notes. In monastic life person and nature are not seen as opposed to one another. Nature means equality, dignity, and also the potential of union with God, since God has assumed human nature. On the other hand, humanity is not intelligible except through particular persons, and every monk, as a person, is invited to achieve this same connection with all humanity.  In striving for simplicity in a sacred enfolding of all division into a God-like unity the monastic brings these two 'worlds' together. This is not 'spirituality' for the elite, but the very heart of Christianity. 
http://diakonima.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2009/09/moni-koutloumousiou-02.jpg


Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Για την ψαλμωδία του αγίου Columba

Για την ψαλμωδία του αγίου Columba




Ο Columba ο χαρούμενος , με ισχυρό παρουσιαστικό, ροδαλό πρόσωπο, ευρύ, λαμπερό, σώμα λευκό, μαλλιά σγουρά, γκρίζα μάτια, φωτεινά.
Ο ήχος της φωνής του Columba ήταν ποιο γλυκός από κάθε άλλο βάρδο.
Στο τέρμα πεντακοσίων βημάτων, με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, τόσο μακριά ακουγόταν καθαρή η φωνή του.

Αγγλικό κείμενο The Martyrology of Oengus Notes June 9 page 149
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow  







Ο Γέρων Αυγουστίνος ο Ρώσος ο γηροκόμος

65001.b.jpg

 Ο Γέροντας Αυγουστίνος (ρώσος στην καταγωγή) πονούσε πολύ τα ταλαιπωρημένα ζώα. Όσοι είχαν γέρικα ή σακάτικα ζώα, τα έβαζαν μέσα στην περιοχή του, χωρίς να ρωτήσουν και έφευγαν.
Το Κελλί του Γερο-Αυγουστίνου είχε γίνει γηροκομείο όλων των ζώων όλης τής περιοχής , από Καρακάλλου και Φιλοθέου μέχρι Ιβήρων.Ο καημένος ο Γέροντας έπαιρνε την κοσά και μάζευε χόρτο όλο το καλοκαίρι , για να ξεχειμωνιάση τα σακάτικα και γέρικα ζώα των κοσμικών. Εάν εύρισκε και κανένα άλλο εγκαταλελειμμένο γέρικο ζώο, το συμμάζευε και αυτό στο άσυλο του.
......
Οι Πατέρες όλης της περιοχής και οι κοσμικοί τον αγαπούσαν. Ιδιαίτερα δε οι Πατέρες τής Μονής Φιλοθέου , οι οποίοι τον παρακαλούσαν να τον πάρουν στο Μοναστήρι, για να τον γηροκομήσουν, γιατί είχε αρχίσει να μη βλέπη. Ο Γέροντας όμως σκεφτόταν τι θα γίνονταν τα ζώα, τα γέρικα και σακάτικα που γηροκομούσε , άμα έφευγε , γι αυτό δεν δεχόταν .Τελικά ας είναι καλά οι Γεροντάδες, τον πήραν και αυτόν και όλα τα γέρικα ζώα του, κι έτσι πια αναπαύτηκε ο λογισμός του.

....Όταν πήγαιναν να τον ιδιούν οι Πατέρες, πριν ρωτήσουν εκείνοι τον Γέρο-Αυγουστίνο πώς περνάει, ρωτούσε αυτός:

Τι κάνουν τα μουλαράκια μου και τα γουμαράκια μου ~
Εκείνοι του απαντούσαν :
-Πολύ καλά είναι και ο Γέροντας χαιρόταν.
-Εσύ πώς περνάς Γερο-Αυγουστίνε~
Δόξα τω Θεώ, πολύ καλά.

Έτσι χαρούμενος με την πολλή καλοσύνη του, δοξολογώντας τον Θεό, και προσευχόμενος αδιαλείπτως, πέρασε ή μάλλον έζησε παραδεισένια ζωή στο Περιβόλι Της Παναγίας.Μέσα του είχε τον Χριστό. Η καρδιά του ήταν Παράδεισος, και αξιώθηκε να ιδή και από εδώ Αγγέλους και Αγίους, ακόμη και την Παναγία , και στην συνέχεια να αγάλλεται αιώνια!

Την ώρα που θα έφευγε η ψυχή του Γέρο-Αυγουστίνου , το πρόσωπο του άστραψε τρεις φορές!
....
Ανεπαύθη εν Κυρίω, ο  Γέρο-Αυγουστίνος στις 27 Μαρτίου τού 1965 σε ηλικία 83 χρόνων.Την ευχή του να έχουμε.Αμήν

Γέροντος Παΐσίου «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»

http://proskynitis.blogspot.gr/2015/12/blog-post_52.html

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Σχετικά με τον Μοναστικό Κανόνα του Μοναστηριού του Bangor (Ιρλανδία) του αγίου Comgall.


Saints Comgall, Gall and Columban

Σχετικά με τον Μοναστικό Κανόνα του Μοναστηριού του Bangor (Ιρλανδία) του αγίου Comgall.

Μία πηγή του εβδόμου αιώνα αναφέρει πως ο κανόνας του Μοναστηριού του Bangor ήταν αυστηρός, άγιος και αμετάβλητος και πως η κοινότητα ζούσε μέσα στην ελπίδα της σωτηρίας και της τέλειας αγάπης. Ο κανόνας του αγίου Comgall έδινε ιδιαίτερη βάση στην αγάπη του Χριστού του Σωτήρα και στην περιφρόνηση του υλικού πλούτου. Αδιάλειπτη προσευχή και συνεχής νηστεία εξασκούνταν στο μοναστήρι. Η αδελφότητα έτρωγε μόνο μια φορά την ημέρα και το γεύμα αποτελούταν από βότανα, ψωμί και νερό. Ακόμη και το γάλα θεωρούταν πολυτέλεια. Πραγματοποιούσαν δημόσια εξομολόγηση μπροστά σε όλη την αδελφότητα και οι αυστηρές πράξεις μετανοίας δεν σπάνιζαν. Η τήρηση σιωπής ενθαρρυνόταν από τον μοναστικό κανόνα, ιδικά κατά τη διάρκεια του γεύματος και όλες οι συζητήσεις περιορίζονταν.  Οι μοναχοί αφοσιώνονταν σε διάφορες εργασίες.  

Είναι καταγεγραμμένο πως κάθε ημέρα η μοναστική κοινότητα γιόρταζε μια Θεία Λειτουργία. Η λατρεία αποτελούσε κεντρικό κομμάτι για την ζωή της κοινότητας.  Και σε αντιστοιχία με αυτό, ομάδες μοναχών, ψέλνοντας ψαλμούς σε χορωδίες,  εναλλάσσονταν μεταξύ τους πολλές φορές την ημέρα και έτσι η ψαλμωδία δεν σταματούσε στο μοναστήρι ούτε για ένα λεπτό.
Σύμφωνα με την παράδοση, αυτή η πρακτική διατηρήθηκε στο Bangor μέχρι το κλείσιμο του. Τον έβδομο αιώνα, ιεραπόστολοι μετέφεραν αυτή την πρακτική της συνεχόμενης ψαλμωδίας σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και σύμφωνα με αυτούς τους ύμνους και τους ψαλμούς μέσα στον ίδιο αιώνα γράφτηκε το Αντιφωνάριο του Bangor, του οποίου ένα αντίγραφο έχει σωθεί μέχρι και σήμερα.


Αγγλικό κείμενο  http://www.pravoslavie.ru/english/70694.htm

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Σχετικά με τον ασκητισμό του αγίου Scothin.

Σχετικά με τον ασκητισμό του αγίου Scothin.


Ημέρα μνήμης 2 Ιανουαρίου

Δύο όμορφες παρθένες συνήθιζαν να ξαπλώνουν μαζί του κάθε νύχτα ώστε η μάχη με τον Διάβολο να είναι ποιο σκληρή για αυτόν*. Τον κατηγόρησαν για αυτή του τη συνήθεια. Έτσι ο Brenainn πήγε να τον δοκιμάσει και ο  Scothin είπε:  «Αφήστε τον κληρικό να ξαπλώσει στο κρεβάτι μου απόψε.» Έτσι όταν έφτασε η ώρα για την ανάπαυση οι κοπέλες μπήκαν στο σπίτι όπου βρισκόταν ο  Brenainn και πήγαν στο κρεβάτι όπου ξάπλωνε. «Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησε ο  Brenainn. «Αυτό κάνουμε κάθε βράδυ,» είπαν οι κοπέλες. Ξάπλωναν μαζί του μα εκείνος δεν ένοιωθε καμία σαρκική έλξη για αυτές. «Αυτός που κοιμάται εδώ» είπαν οι κοπέλες στον κληρικό «δεν αισθάνεται τίποτα. Γιατί δεν πας κληρικέ, στην λεκάνη με το παγωμένο νερό εάν αυτό είναι ευκολότερο για εσένα;  Ο Scothin πηγαίνει συχνά εκεί.» «Λοιπόν,» είπε ο  Brenainn, «δεν είναι σωστό για εμάς να περάσουμε αυτή τη δοκιμασία γιατί αυτός είναι καλύτερος από εμάς.»  

*Ο άγιος επιδίωκε αυτό που ονομάζουμε ως τέλεια απάθεια. Ήθελε να νεκρώσει τις σαρκικές του επιθυμίες.

Αγγλικό κείμενο The Martyrology of Oengus Notes January 2 page 41

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Columba Sails East

columba24

You say you are Orthodox? And what did you say your baptismal name was? I am a Northern Irish convert to Orthodoxy who regularly finds himself working and going to church in places which are much closer to the traditional heartland of eastern Christianity. So I am often asked, by gingerly Greeks or sceptical Serbs, about my path to Orthodoxy and in particular my patronal saint. When I give the answer, the scepticism sometimes deepens. And so – if the conversation is worth pursuing at all – I find myself attempting to explain the Christian heritage of the place where I grew up, and my own relationship to that place. Sometimes people are interested; sometimes I can watch their eyes glaze over. But since my story is the story of many western Orthodox Christians, I shall try telling it in print.

columba1

columba2

columba3

columba4

columba5

columba6

St Columba’s Bay, Iona

When I had the joy of being received into the Orthodox Church just over seven years ago, I took the name of Columba, the saint of Ireland andenlightener of Scotland. The process whereby priest and catechumen settle on a name is always a mysterious one; but in my case the decision to accept the name and seek the protecting guidance of Columba seemed to accord well with my own cultural origins; and also with the calling I had felt, however dimly, to another Kingdom, in which all national and cultural differences are set aside.  …

columba7

columba8

Columba and the other great saints of the early Christian West are part of the common heritage of the undivided Church, and so they have a well-deserved place among the treasures of Orthodoxy. But for good reason, people from the old Orthodox world are reluctant to be taught new tricks by upstart converts from strange countries; so more than once I found myself put down rather sharply. The other difficulty I encountered was with western Christians: “We know the Roman Catholics have an interest in the early Celtic Church,” they would say, “and so do the Scottish Presbyterians and the Anglicans – but what possible connection can there be between Gaelic saints like Columba and the eastern Orthodox?”

columba9

columba10

columba11

columba14


columba17


columba18

… But is Orthodoxy simply one among many competitors for a slice of the Columba heritage? Reading the ecclesiastical history of the British Isles in the 19th century, you can trace the almost comical way in which one Christian denomination after another tried to lay claim to the saintly enlightener of Scotland. Roman Catholics tried to proclaim Columba as a loyal servant of the Pope, while the non-conformists stressed the differences of practice between Rome and the early Celtic Church, making the saint into an early anti-Papist hero. In the 20th century, a charismatic Presbyterian churchman, George McLeod, founded a community on Columba’s island which modelled itself on the saint’s gritty practicality: it was supposed to combine religious practice with engagement with the problems of the world at its most sordid and grimy.

columba19

columba20

columba21

columba22

Since then, the Iona community has become inter denominational and, from an Orthodox perspective, far more political than spiritual. There is also an Anglican retreat house on the island and as of quite recently, a Roman Catholic one. So are the Orthodox, who have been organizing pilgrimages to Iona since 1997, simply johnniescome-lately who want to plant their own flag on Columba’s Iona, along with all the others? And where do the Orthodox stand in the contest between many different constituencies (by no means all religious) to claim a piece of Columba’s heritage? Ecologists call him an early green, Scottish nationalists call him a proto-patriot, feminists see him and the Celtic Church as pioneers of gender equality. So does it make sense, then, for an Orthodox Christian to ask: which is “our bit” of Saint Columba?

In the end, it is only the saint himself who can answer that question. …
For the whole article  by Columba Bruce Clark, secretary of the Friends of Orthodoxy on Iona, and a senior journalist for The Economist, go to http://www.roadtoemmaus.net/back_issue_articles/RTE_17/Columba_Sails_East.pdf

For Celtic Orthodoxy the real ‘authority’ is Father Seraphim and his monastery blog at http://www.mullmonastery.com/page/1/?s=St+Columba  Follow his struggles to found Mull Monastery, the first Orthodox monastery in the Hebrides in over a millennium.

http://orthodoxcityhermit.com/2015/11/26/columba-sails-east-2/