Για αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εδώ christos.vas94@gmail.com.

Σελίδες

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ορθόδοξες επισημάνσεις του π. Σεραφείμ Ρόουζ (+1982)

Ορθόδοξες επισημάνσεις του π. Σεραφείμ Ρόουζ (+1982), μια επιλογή κειμένων και
σχόλια υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου από το βιβλίο: «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και
τα έργα του, τόμος Γ΄», Μυριόβιβλος, Α έκδοση.



Είναι πράγματι πιο αργά από ότι
σκεφτόμαστε: η Αποκάλυψη είναι τώρα!
...Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. Βλέπουμε
καθαρά την προετοιμασία της εποχής του
Αντιχρίστου.
(π. Σεραφείμ Ρόουζ)
+ + +

Ο π. Σεραφείµ είχε πάντα υπόψη του την
προφητεία του διορατικού γέροντα Ιγνατίου
του Χαρµπίν της Μαντζουρίας, ο οποίος το
1930 είχε πει: «Ότι άρχισε στη Ρωσία θα
τελειώσει στην Αμερική».
+ + +
Ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος, και επίσης ο
επίσκοπός µας Νεκτάριος, µας έχουν
προειδοποιήσει να προετοιµαστούµε για την
εποχή των κατακομβών που έρχεται...
01 Πάλι αντλώντας από τους αγίους Πατέρες, ο π. Σεραφείμ συμβούλευε τα πνευματικά
παιδιά του να μην εμπιστεύονται ή να παρασύρονται από τη φαντασία τους, ειδικά στην
προσευχή. Ο π. Αλέξιος Γιάνγκ θυμάται πως, όταν ήταν ακόμα ρωμαιοκαθολικός
προετοιµαζόµενος να γίνει Ορθόδοξος, πήρε ένα σημαντικό µάθηµα από τον π. Σεραφείµ:
«Ρώτησα τον π. Σεραφείµ για την περισυλλογή, την οποία η σύζυγός µου κι εγώ, ακόμα κάτω
από την επιρροή του ρωμαιοκαθολικού υποβάθρου µας, είχαμε ως µέρος της τακτικής
συνηθισμένης πρωινής µας προσευχής. Ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι η Ορθόδοξη
αντίληψη περί περισυλλογής είναι αρκετά διαφορετική από τη δυτική χριστιανική άποψη. Στη
συνομιλία, ο π. Σεραφείμ εξήγησε πως η χρήση της φαντασίας στα δυτικά πνευματικά
συστήματα της περισυλλογής (δηλαδή, λέγοντας το ροζάριο, φέρναμε στη φαντασία µας τις
στάσεις του σταυρού ή κάναμε τις πνευματικές ασκήσεις του Ιγνατίου Λογιόλα κ.λ.π.) δεν ήταν
συμβατά με την Ορθόδοξη πνευματικότητα και ήταν απαγορευμένα επειδή η φαντασία εισήλθε
µόνο µετά την πτώση του Αδάµ και της Εύας. Είναι µια από τις χαμηλότερες λειτουργίες της
ψυχής και το αγαπημένο παιχνίδι του διαβόλου, ο οποίος µπορεί και χρησιµοποιεί την
ανθρώπινη φαντασία προκειμένου να εξαπατήσει και να παραπλανήσει ακόμα και αξίους
ανθρώπους». (σελ. 137)

02 Ίσως αυτό είναι το µεγάλο πνευματικό γεγονός της εποχής µας - ότι όλοι οι δάσκαλοι
είναι με ψεγάδια, δεν υπάρχει κανένας µεγάλος γέροντας που να έχει µείνει, αλλά µόνο
«µερικής απασχόλησης» πνευµατικοί οδηγοί που ξοδεύουν µέρος του χρόνου τους για να
καταστρέφουν τις καλές τους εργασίες. Πρέπει να είμαστε ευγνώµονες για την καλή
καθοδήγηση που µπορούµε να έχουμε, αλλά να είμαστε και φρόνιμοι και προσεκτικοί...
Οι σταθερές συμβουλές του επισκόπου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ στους Χριστιανούς
των εσχάτων χρόνων είναι: δεν έχουν µείνει γέροντες, ελέγξτε όλη τη διδασκαλία σε
σχέση με το Ευαγγέλιο (φυσικά, όχι από την άποψη «της µαθηµατικής ακρίβειας», για να δείτε
που ο δάσκαλος κάνει λάθος, αλλά με την καρδιά και τη συνείδηση)...
Εμείς οι ίδιοι προσπαθούμε να κρατήσουµε την ειρήνη με τον καθένα, αλλά δεν κρύβουμε
τις απόψεις µας όταν βλέπουμε κάποιον να προσπαθεί να επιβάλει τις στενές προσωπικές
απόψεις του στην Εκκλησία ... Τελικά, τα πρόσωπα έρχονται και φεύγουν, αλλά είναι ο Θεός
Αυτός που κυβερνά την Εκκλησία Του... µή σταματάς την πνευματική ζωή µόνο και µόνο
επειδή δεν έχεις άµεσα κανέναν πνευματικό οδηγό! Οι Πατέρες µιλούν σε µας, ακόμα,
µέσω των κειµένων τους (έχεις διαβάσει τον Αόρατο Πόλεµο πρόσφατα), και η ίδια η ζωή είναι
δάσκαλος εάν προσπαθήσουµε να ζήσουμε ταπεινά και νηφάλια, και πότε-πότε µπορείς να
πάρεις µια καλή συµβουλή από κάποιον. Αποθησαύριζε οτιδήποτε καλό (είναι καλό να κρατάς
ένα ημερολόγιο γι’ αυτό) και µήν πενθείς για εκείνο το οποίο δεν έχεις! (σελ. 140-141)

03 Καθώς προετοιμάζεσαι για το Βάπτισμα, θα σου έδινα κάποιες συμβουλές:
1. Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να κολλήσει στην εξωτερική πλευρά της Ορθοδοξίας.
Δηλαδή οι θαυμάσιες ακολουθίες της Εκκλησίας, η εξωτερική πειθαρχία (νηστείες, µετάνοιες
κ.λ.π.), που είναι όντως σωστά σύμφωνα με τους κανόνες κ.λ.π. Όλα αυτά τα πράγματα είναι
καλά και χρήσιµα, αλλά εάν κάποιος δώσει υπερβολική έµφαση σε κάποιο από αυτά θα µπει σε
προβλήματα και δοκιμασίες. Έρχεσαι στην Ορθοδοξία για να λάβεις Χριστό, και αυτό δεν
πρέπει ποτέ να το ξεχάσεις.
2. Μην έχεις κάποια υπερκριτική στάση. Αυτό δεν σημαίνει να παραιτηθείς από τη διάνοια
και τη διάκρισή σου, αλλά µάλλον να τις θέσεις στην υπακοή µίας πιστής καρδιάς («καρδιάς»
που σημαίνει όχι µόνο «συναίσθημα», αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: το όργανο που γνωρίζει τον
Θεό). Μερικοί νεοφώτιστοι, αλοίµονο, νομίζουν πως είναι πολύ «έξυπνοι», και
χρησιμοποιούν την Ορθοδοξία ως µέσο για να αισθάνονται ανώτεροι απέναντι στους µη-
Ορθόδοξους, και µερικές φορές ακόμη και απέναντι στους Ορθόδοξους άλλων δικαιοδοσιών. Η
Ορθόδοξη θεολογία, φυσικά, είναι πολύ βαθύτερη και έχει πολύ µεγαλύτερη σημασία και νόηµα
από τις λανθασµένες θεολογίες της σύγχρονης Δύσης - αλλά η βασική στάση µας απέναντι σε
αυτό πρέπει να είναι αυτή της ταπείνωσης και όχι της υπερηφάνειας. Νεοφώτιστοι που
υπερηφανεύονται οι ίδιοι «ότι γνωρίζουν καλύτερα» από τους ρωµαιοκαθολικούς και τους
προτεστάντες καταλήγουν συχνά στο να «γνωρίζουν καλύτερα» από τον εφηµέριο της ενορίας
τους, τον επίσκοπό τους, και τελικά από τους Πατέρες και ολόκληρη την Εκκλησία!
3. Θυμήσου ότι η επιβίωση και η σταθερότητα της ύπαρξής σου ως Ορθόδοξος Χριστιανός
θα εξαρτηθεί κατά πολύ από την επαφή σου με τη ζώσα παράδοση της Ορθοδοξίας. Αυτό είναι
κάτι που δεν θα το µάθεις στα βιβλία και δεν µπορείς να το προσδιορίσεις για τον εαυτό σου.
Εάν η στάση σου είναι ταπεινή και χωρίς «υπέρ-επικριτική» διάθεση, εάν τοποθετήσεις πρώτα
τον Χριστό στην καρδιά σου και προσπαθήσεις να ζήσεις µια κανονική ζωή σύμφωνα με τον
Ορθόδοξο τρόπο και άσκηση, θα αποκτήσεις αυτή την επαφή. Αλοίµονο, οι περισσότερες
Ορθόδοξες δικαιοδοσίες σήμερα έχουν απωλέσει αυτή την επαφή, περιορίζοντάς την στην απλή
κοσμικότητα.
Αλλά υπάρχει επίσης ένας πειρασμός στη «σωστή πλευρά» που προέρχεται από την ίδια
«υπέρ-επικριτική» στάση που µόλις ανέφερα. Η προσκολλημένη στις παραδόσεις Εκκλησία
(των Παλαιοημερολογιτών) στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε χάος εξαιτίας αυτού: η µια
παράταξη αντιπαλεύει και αναθεματίζει την άλλη με βάση την «ακρίβεια των κανόνων» και
χάνουν από τα µάτια τους ολόκληρη την παράδοση µέσα από τον τονισµό των «υπέρ-ορθών»
σηµείων... Ο ίδιος έχεις αρκετή εμπειρία στη ζωή για να αποφύγεις αυτούς τους πειρασµούς, οι
οποίοι είναι πραγματικά οι πειρασμοί των νέων και των απείρων, αλλά είναι καλό να τους έχεις
κατά νου. (σελ. 142, 143)

04 Καθώς αναπολεί ο π. Γερμανός: «Ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος ήταν ένας αληθινός
Χριστιανός ποιμένας. Δεν έλεγε µόνο «κάνε αυτό, µην κάνεις εκείνο», αλλά ολοκλήρωνε την
άποψή του, αναφερόµενος σε ολόκληρη την Ορθόδοξη φιλοσοφία της ζωής με την οποία οι
άνθρωποι θα µπορούσαν να καταλάβουν γιατί πρέπει να κάνουν αυτό και όχι κάτι άλλο».
Αν και ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος και ο π. Σεραφείµ ήταν ήρεµοι και κλεινόντουσαν στον
εαυτό τους, τα συγγράµµατα και των δύο περιείχαν µία δυναμική έκθεση και κατηγορία της
αποστασίας της εποχής µας. Σχετικά με τον δάσκαλό του, ο π. Σεραφείµ έγραψε: «Η άποψη
του αρχιεπισκόπου Αβερκίου σχετικά με τον σύγχρονο κόσμο ήταν φρόνιµη, ακριβής και
τελείως εµπνευσµένη από την Αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας: Δίδασκε
πως ζούμε στην εποχή της αποστασίας, της έκπτωσής µας από την αληθινή
Χριστιανοσύνη, όπου το «µυστήριο της ανοµίας» έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο της
προετοιµασίας για τον «άνθρωπο της αµαρτίας», τον Αντίχριστο.
Όπως και ο π. Σεραφείµ, ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος είχε κάνει µία εκτεταµένη µελέτη της
φιλοσοφικής ρίζας της αποστασίας. Ο π. Σεραφείµ σημείωνε: «Ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος
ιχνηλάτησε την ανάπτυξη αυτή της αποστασίας, ιδιαίτερα από την εποχή του σχίσµατος της
Εκκλησίας της Ρώµης (1054), µέσα από την περίοδο του Ουµανισµού, της Αναγέννησης και της
Μεταρρύθμισης, της Γαλλικής Επανάστασης, του υλισμού του 19ου αιώνα και του
Κοµµουνισµού, με αποκορύφωµα τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, η οποία αποµάκρυνε το
τελευταίο µεγάλο εμπόδιο στην εργασία του «µυστηρίου της ανομίας» και στον ερχομό του
Αντιχρίστου. Όπως έχουμε δει, ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος ήταν στην ίδια πνευματική γραµµή
με τον Ρώσο προφήτη του 19ου αιώνα, τον άγιο Θεοφάνη τον έγκλειστο, του οποίου τις
προφητείες - σαν κι αυτές του συγχρόνου του αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ - είδε να
εκπληρώνονται γύρω του. Ο άγιος Θεοφάνης είχε προφητεύσει την πτώση του Ορθόδοξου
Τσάρου και τα τροµερά επακόλουθά της, τα οποία είπε πρέπει να έρθουν σαν τιμωρία για την
απιστία, ελευθεροφροσύνη, ανηθικότητα, και βλασφηµία µεταξύ των συµπατριωτών του. «Όταν
η βασιλική εξουσία πέσει», είχε πει ο άγιος Θεοφάνης, «και ο κόσμος παντού ιδρύει
δημοκρατίες, τότε θα υπάρξει χώρος για τον Αντίχριστο να δράσει. Δεν θα είναι δύσκολο
για τον Σατανά να προετοιμάσει φωνές για την άρνηση του Χριστού, όπως έδειξε η πείρα
από τη Γαλλική Επανάσταση. Δεν θα υπάρχει κανείς για να προβάλει µια αποφασιστική
αντίδραση, ένα επιτακτικό βέτο, και έτσι όταν τέτοια καθεστώτα, κατάλληλα για τις
επιδιώξεις του Αντιχρίστου θα έχουν ιδρυθεί παντού, τότε ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί.
Ακριβώς αυτό ήταν που ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος είδε να συμβαίνει στον σύγχρονο
κόσμο. «Ο θεµελιώδης στόχος των υπηρετών του επερχόμενου Αντιχρίστου», έγραφε, «είναι να
καταστρέψουν τον παλαιό κόσμο με τα προγενέστερα «πιστεύω» και «προκαταλήψεις» του,
προκειμένου να ιδρύσουν στη θέση του ένα νέο κόσμο, κατάλληλο για να δεχθεί το «νέο
αφεντικό» που προσεγγίζει, που θα πάρει τη θέση του Χριστού για τον κόσμο και θα τους δώσει
τη γη την οποία ο Χριστός δεν τους έδωσε.
Κατά τα λόγια του αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, «Ο Αντίχριστος θα είναι το
λογικό, δίκαιο και φυσικό αποτέλεσμα της γενικής ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης
της ανθρωπότητας». (σελ. 27-29)
(συνεχίζεται)
http://www.imdleo.gr/diaf/2010/07/Rose-LMD.pdf

Δεν υπάρχουν σχόλια: